Badania dowodzą, że zazwyczaj ekstrawertycy są w życiu szczęśliwsi, introwertycy zaś czują się szczęśliwsi, jeśli zachowują się ekstrawertywnie. Naukowcy zastanawiają się, dlaczego ekstrawertywne zachowania nie są u introwertyków częstsze.
"Jeżeli introwertyk zachowuje się jak ekstrawertyk, to jest szczęśliwszy" - zapewnił doktor psychologii na Wake Forest University w Północnej Karolinie, William Fleeson.
Z badań przeprowadzonych przez zespół Johna Zelenskiego, doktora psychologii na Carleton University w Ottawie, wynika jednak, że introwertycy nie są w stanie prawidłowo ocenić skutków ekstrawertywnego zachowania. Uczestnicy eksperymentów wiązali je często z uczuciem niepokoju i zakłopotania, które de facto nigdy nie wystąpiły.
W innych badaniach ci sami naukowcy wykazali, że ekstrawertywne zachowania nie wypalają introwertyków, za to podejmowanie introwertycznych zachowań ma negatywny wpływ na ekstrawertyków.
Doktor psychologii na Uniwersytecie Cambridge Brian Little uważa jednak, że "odgrywanie cudzej roli" może odbić się negatywnie na układzie nerwowym i systemie odpornościowym. Przyznaje, że sam jest introwertykiem i często musi podejmować zachowania ekstrawertywne, np. wygłaszać referaty. Przerwę w konferencji wykorzystuje wówczas na samotny spacer, dzięki czemu ładuje swoją "emocjonalną baterię".
Naukowcy są zdania, że unikanie przez introwertyków ekstrawertycznych zachowań ma również podłoże genetyczne. Są oni mniej podatni niż ekstrawertycy na motywującą do działania dopaminę.
Większość poświęconych temu zagadnieniu badań przeprowadzanych jest w kręgu kultury zachodniej, gdzie ekstrawertyzm często postrzegany jest jako bardziej wartościowy. Zdaniem Susan Cain, autorki książki "Ciszej proszę... Siła introwersji w świecie, który nie może przestać gadać", zamiast nakłaniać introwertyków do podejmowania zachowań ekstrawertywnych, społeczeństwo powinno dostrzec ich naturalne atuty, m.in. umiejętność słuchania i kreatywność.(PAP)
mr/ jhp/ kar/
int.
