Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

Wrocław: Zakończył się pierwszy etap remontu Hali Stulecia

0
Podziel się:

Zakończył się pierwszy etap remontu wrocławskiej Hali Stulecia. Odnowione
zostały m.in. okna, elewacja zewnętrzna, pokrycia dachów oraz tereny wokół fontanny. Koszt
wszystkich prac wyniósł blisko 50 mln zł.

Zakończył się pierwszy etap remontu wrocławskiej Hali Stulecia. Odnowione zostały m.in. okna, elewacja zewnętrzna, pokrycia dachów oraz tereny wokół fontanny. Koszt wszystkich prac wyniósł blisko 50 mln zł.

Jako pierwsze odremontowane zostały tereny wokół Hali. Prace objęły pergolę, nieckę stawu oraz instalację fontanny. Wykonana została płyta sztucznego lodowiska, zabezpieczono także pnącza porastające pergolę. Prace rozpoczęły się w czerwcu 2008 r., zakończyły w maju 2009 r., a ich koszt wyniósł ponad 27 mln zł.

Remont elewacji, okien i pokryć dachowych Hali rozpoczął się w marcu 2009 r., a poprzedziły go blisko dwuletnie ekspertyzy. Jak powiedziała PAP w poniedziałek prezes zarządu Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Hala Ludowa Hanna Cervinkowa, badania objęły m.in. stolarkę okienną i szkło okienne. "Zdecydowaliśmy, że wszystkie okna, których jest w sumie 600, zostaną odnowione, a nie wymienione. Najbardziej odpowiednim materiałem okazało się egzotyczne drewno o nawie iroko" - mówiła Cervinkowa.

Najwięcej kłopotu sprawiło jednak szkło, ponieważ nie zachowały się żadne oryginalne fragmenty mogące służyć za wzór. Brak było m.in. dokumentacji historycznej opisującej jaki rodzaj i kolor szkła zastosowano pierwotnie do oszklenia okien kopuły. Jedynym śladem, który udało się odnaleźć były dokumenty znajdujące się w Archiwum Państwowym we Wrocławiu zawierające skąpe zapiski o dostawie szkła żółto-zielonego opalizującego, które wyprodukowano w hucie szkła w Pirnie pod Dreznem.

"Huta przestała działać w latach 90., ale dalsze poszukiwania doprowadziły konserwatorów do jej ostatniego dyrektora, który w swoich zbiorach posiadał dawny wzór. Ostatecznie szkło wyprodukowane zostało w hucie w Belgii" - dodała prezes.

Remont elewacji polegał przede wszystkim na naprawie i oczyszczeniu powierzchni żelbetonowych. W celu określenia właściwej kolorystyki ścian wykonane zostały badania chemiczne. "Okazało się, że pierwotnie Hala wcale nie była koloru szarego tylko piaskowego. Zdecydowaliśmy się na jego odtworzenie, a użyto do tego mieszanki czterech innych kolorów" - tłumaczyła Cervinkowa.

Odnowa zewnętrznej części obiektu zakończyła się w maju 2010 r. Jej koszt to blisko 21 mln zł.

II faza remontu zakłada przebudowę znajdującego się w kompleksie Hali budynku pawilonu restauracyjnego, w którym powstanie Regionalne Centrum Turystyki Biznesowej. W budynku powstaną m.in. sale audytoryjna oraz wielofunkcyjna. Każda z nich pomieści ok. 1000 osób. Oprócz tego zaplanowano budowę czterech sal konferencyjno-bankietowych wraz z zapleczem gastronomiczno-usługowym z przeznaczeniem łącznie dla ok. 600 osób. Koniec prac planowany jest na wrzesień 2010 r.

III etap inwestycji wiąże się z remontem wnętrza Hali. Wymienione zostaną m.in. trybuny, instalacje wodno-kanalizacyjne, przeciwpożarowe oraz centralnego ogrzewania. Remont ma się rozpocząć w styczniu 2011 r. i potrwać do sierpnia 2011 r. Na czas prowadzenia prac obiekt zostanie zamknięty.

Ostatnia faza, którą zaplanowano na lata 2011-2013, zakłada m.in. budowę parkingów, remont terenów zielonych oraz wymianę nawierzchni chodników, dróg, placów i oświetlenia terenu.

Hala Stulecia znajduje się na skraju Parku Szczytnickiego. Autorem jej projektu był Max Berg, główny architekt Wrocławia w latach 1908-1925. Hala powstała, aby uczcić 100. rocznicę wydania we Wrocławiu przez króla Fryderyka Wilhelma III odezwy wzywającej do powszechnego oporu przeciw Napoleonowi i wspólnej walki o wyzwolenie spod obcej władzy.

Obiekt pełni obecnie rolę hali wystawienniczej, odbywają się tam także mecze m.in. koszykówki i spektakle operowe. W 1997 r. hala gościła papieża Jana Pawła II i uczestników Kongresu Eucharystycznego.

13 lipca 2006 r. Hala Stulecia została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako pionierskie osiągnięcie inżynierii i architektury XX stulecia. Obiekt uznany został za twórczy i innowacyjny przykład rozwoju technik budowlanych w dużych konstrukcjach zbrojonych, wyznaczający jeden z punktów zwrotnych w historii wykorzystywania stali do wzmocnienia struktur budowlanych.(PAP)

mic/ abe/ mow/

pap
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
PAP
KOMENTARZE
(0)