Co to za partia, w której jest miejsce dla miłośników konopi?

Polityczna epilepsja prasnęła posłem z Lublina w kierunku lewej flanki. Właściwe jeszcze dalej, gdyż w obszarze interesów lewicy uposłowionej nie mieści się były ksiądz, a obecnie wydawca antyklerykalnych _ Faktów i Mitów _.

Ma on być wyborczą lokomotywą u byłego sponsora prawicowo-katolickiego tygodnika _ Ozon _. Facet od popierania upraw konopi również. I jeszcze sterownik ruchu przeciw homofobii, głównie seksualnej. Jak się Palikot po wyborach otrząśnie, będzie mógł uchodzić za największego politycznego lowelasa w Rzeczpospolitej. Zaliczył już bowiem wszystko, co było do zaliczenia.

Lewica parlamentarna próbowała namówić do kandydowania aktora Stanisława Mikulskiego, jednak odtwórca kultowej roli Hansa Klosa się nie zdecydował. Przewodniczący Napieralski ma powody do niezadowolenia, jako że popularność _ Stawki większej niż życie _ jest niezmiennie od dziesięcioleci dużo większa niż obecne poparcie dla SLD. A rzeczywistość miesza się często elektoratowi z filmową fikcją.

Kierując się tą prawidłowością Prawo i Sprawiedliwość zamierza wystawić w wyborach gospodynię proboszcza z serialu _ Plebania _. Katarzyna Łaniewska dorównuje Mikulskiemu wiekiem, ma zatem życiowy bagaż, jakiego oczekuje się od mędrców. Zdobyła przy tym polityczne szlify podczas najważniejszych manewrów PiS-u na Krakowskim Przedmieściu. Nie jest więc jakąś tam tancerką erotyczną Martą Szulawiak, która wybiera się do parlamentu z partii Napieralskiego.

Pojawienie się ponętnej blondynki z doświadczeniem w obrębie rury spowodowało , że wieloletnia posłanka lewicy Anita Błochowiak żegna sejm i na do widzenia mówi, iż ma dość plastikowej polityki wciskanej naiwnym wyborcom. Zaraz tam plastikowej! Każdy chce żyć na przyzwoitym w miarę poziomie i nie umrzeć z przepracowania, a to właśnie gwarantuje czteroletni pobyt na Wiejskiej.

Wciąganie na listy tzw. celebrytów nosi znamiona zwykłych transakcji handlowych. Oddają oni przecież partiom wszystko, co mają najlepsze, więc powinni za to otrzymać sowite wynagrodzenie. Nigdzie przecież, włącznie z Konstytucją, nie napisano, że demokracja będzie polegać na rządach ludzi mających ku temu odpowiednie kompetencje i właściwe predyspozycje.

Poza tym rzecz trzeba widzieć w nieco głębszej rozciągłości. Jeśli PSL próbował wynająć w charakterze lokomotywy Adama Małysza, to postąpił w zgodzie ze swoim programem. Jest przecież partią chłopską, a nasz narodowy mistrz też nie baba.

Z Małyszem Pawlakowi nie wyszło, udało się natomiast wciągnąć na listę Władysława Kozakiewicza. I to jest krok we właściwym kierunku. Gdyby po wyborach PSL musiał tworzyć rząd z PiS-em, będzie miał kartę przetargową nie do przebicia. Kozakiewicz pokazał Ruskim wiadomy gest w czasach, gdy Jarosławowi Kaczyńskiemu nawet się nie śniło, że kiedyś Tusk z Putinem będą go chcieli wywieźć na Syberię.

Jeszcze przed żadnymi wyborami nie było takiego wysypu towarzystwa spoza branży politycznej jak obecnie. To znak, że liderami wszystkich partii rzuca coraz bardziej ze strachu przed porażką.