Emigranci ignorują ryzyko, związane z zatajeniem zagranicznych dochodów. Jednak urzędy skarbowe nie są tak bezsilne, jak można by przypuszczać.
Przede wszystkim - polskie Ministerstwo Finansów może zażądać od zagranicznych służb skarbowych informacji o konkretnym podatniku. Na podstawie tych danych decyduje, czy wszcząć całą procedurę wyjaśniającą, czy podatnik podlega obowiązkowi podatkowemu w kraju.
Oczywiście, dane takie uzyskać może tylko w przypadku, gdy dochody otrzymane za granicą są legalne.
Skąd jednak polski fiskus wie, o kogo konkretnie powinien pytać i do jakiego państwa obcego powinien swoje pytanie kierować? Najczęściej po prostu z donosów "życzliwych" sąsiadów lub znajomych. Jednak to nie jedyne źródło wiedzy, jakim dysponuje polska skarbówka. W każdym razie w przypadku zatrudnienia w jednym z krajów Unii Europejskiej.
Osoby, które mają konto w jednym z zagranicznych banków powinny opodatkować w kraju otrzymane tam odsetki. Dlatego też banki mają obowiązek przekazywania polskiemu Ministerstwu Finansów informacje o kontach bankowych Polaków. Po raz pierwszy dane takie trafiły do polskich służb skarbowych w czerwcu tego roku. Wystarczy więc, żeby zatrudniony w Belgii bądź Holandii otrzymywał wypłatę na konto w zagranicznym banku i od zgromadzonych tam środków otrzymał jakiekolwiek odsetki. Fiskus może zainteresować się, po co podatnikowi zagraniczne konto bankowe i skąd brały się wpływające nań pieniądze. Stąd już prosta droga do zapytania zagranicznego urzędu skarbowego, czy nie ma w ewidencji właściciela konta i czy nie osiągał on przychodów od pracy za granicą.