Płaskoń: Tusk nie jest, niestety, arabskim królem

Budowa mieszkań i stworzenie nowych miejsc pracy ma pochłonąć kilkaset miliardów dolarów, co nie jest sumą wygórowaną. Ceny ropy galopują, więc monarcha szybko odrobi straty.

Premier sypnąć nie może, bo uspokojenie w ten sposób nastrojów kolidowałoby z demokracją i wolnym rynkiem. Poza tym jest nierealne z powodów zasadniczych, jako że sypie się budżet państwa. Niebawem przyjadą do Warszawy w tradycyjne odwiedziny górnicy z petardami, potem rolnicy zaczną blokować drogi. Podniesienie stawek VAT już spowodowało zwiększenie miesięcznych wydatków przeciętnej polskiej rodziny o ponad 200 złotych. Jak tak dalej pójdzie, czeka nas generalna rozsypka.

Koczującym w sejmie pielęgniarkomnie chodzi zresztą o jednorazową podwyżkę, ale o rozwiązanie systemowe. Protestują przeciw ustawie wprowadzającej w ich fachu kontrakty i żądają zatrudniania wyłącznie na podstawie umów o pracę. Ponieważ dziewczyny w czepkach reprezentują związek zawodowy, pikieta ma wyraźne drugie dno.

Zastępowanie etatów kontraktami oznacza w perspektywie likwidację związku, czyli posad obligujących do organizowania protestów. Gdyby podobną ustawą objęto górników, kopalnie okazałyby się szybko ostoją spokoju. Nie trzeba by też było odnawiać państwowych gmachów po każdej wizycie związkowców ze Śląska w stolicy.

Pielęgniarki pomieszkają na sejmowej galerii jeszcze przez jakiś czas. Jarosław Kaczyński ma zatem okazję wesprzeć Donalda Tuska słowami, których użył, gdy związkowczynie zbudowały mu pod oknami Urzędu Rady Ministrów białe miasteczko. Mówił coś wtedy o hańbie, zakłócaniu porządku publicznego, itp. Z drugiej strony Tusk zachęcał wówczas kobiety do protestu, więc może i teraz powinien się do nich przyłączyć?

Taka zamiana ról jest w polskiej polityce równie nieprawdopodobna, jak wykorzystanie taktyki arabskiego szejka. Z tamtym regionem łączy nas jedynie anegdota o Kalim, który w majestacie swojego prawa mógł ukraść krowę, ale nie daj Boże, żeby jemu ukradli.

Gdy Jarosław Kaczyński wyrzucał zaocznie z PiS-u Joannę Kluzik-Rostkowską, posłanka żaliła się do wszystkich kamer w Rzeczpospolitej. Jako szefowa PJN potraktowała obecnie w taki sam sposób Adama Bielana i - co usłyszeliśmy? Że jest liderką partii, więc jej wolno.

Prezydent Bronisław Komorowski okazał się natomiast cierpieć na dysortografię, choć w jego szkolnych czasach choroba ta była jeszcze nieznana. Jednocząc się z Japończykami w _ bulu _ i _ nadzieji _, dał prezesowi PiS asumpt do szyderstwa o konieczności testowania dyktandem kandydatów na ważne urzędy. I znów na horyzoncie pojawił się Kali. Ktoś pamiętliwy wypomniał bowiem Kaczyńskiemu, że niedawno dziękował własnoręcznym wpisem za smaczny _ obiat _.

Rozweseliło się nieco pod koniec tygodnia na linii, która zdecydowanie iskrzy. Gdyby tak obydwaj panowie poszli za ciosem... Wspólny obiad ująłby z pewnością bólu i dostarczył nadziei. Nie w dalekiej Japonii. Tutaj.