Plany minister finansów Zyty Gilowskiej obniżenia kosztów pracy są mało realne. Zatrudnieni muszą bowiem utrzymać rzeszę emerytów i bezrobotnych. W obecnej sytuacji obniżki mogą być tylko symboliczne, pisze "Życie Warszawy".
Gazeta przypomina, że praca opodatkowana jest na takie cele jak: świadczenia emerytalne i rentowe, zasiłki dla bezrobotnych, zasiłki chorobowe, ubezpieczenia od wypadków oraz świadczenia na rzecz niepełnosprawnych.
Problem w tym, że dziś pracujących jest blisko 14 i pół miliona osób, a korzystających z podatków nałożonych na pracę - prawie 17 milionów. W 1992 roku proporcje były odwrotne: 15 milionów pracujących i 13 milionów świadczeniobiorców.
Główny ekonomista Banku Gospodarki Żywnościowej przyznaje, że pole do obniżek pozapłacowych kosztów pracy już teraz jest znikome. Według niego będzie jeszcze gorzej, gdyż wkrótce na emerytury zaczną odchodzić osoby z powojennego wyżu demograficznego. Jeśli do tego dodamy fakt, że osoby starsze żyją coraz dłużej, więc coraz dłużej pobierają emerytury, wyjdzie nam prosta zasada: ZUS będzie potrzebował coraz więcej pieniędzy.
