Rasizm wspiera kryzys. Świat płaci za uprzedzenia Republikanów?

Sprawa wygląda bardzo prosto. Barack Obama próbuje ratować gospodarkę przez państwowe inwestycje. W tym celu zaciągnął już tyle długów, że zbliżył się do ustawowego limitu. Potrzebuje zgody Kongresu, by przekroczyć ten pułap i zadłużać się dalej. Jeśli mu się na to nie pozwoli, zabraknie na wypłaty w sektorze publicznym i na emerytury.

Cały szkopuł w tym, że Republikanie, którzy mają dużą część władzy, nie wyrażali zgody na przekroczenie limitu o tyle, ile chciałby prezydent. Chcieli mu dać mniejszy kredyt, by w czasie wyborów dręczyć go znowu. Eksperci przypominają, że tego rodzaju spory to nie nowość, ale zazwyczaj rozstrzygane były szybciej - przede wszystkim dlatego, że zwłoka pogarsza opinie inwestorów o USA.

Można odnieść wrażenie, że Republikanom, a zwłaszcza oskarżanej o rasizm frakcji tego skrzydła o nazwie Tea Party,szczególnie zależy na przeciąganiu sprawy dłużej niż zwykle. Nigdy się nie przyznają, ale chcą upokorzyć i wymienić prezydenta także ze względu na kolor jego skóry.

By wrażenie to uzasadnić, wystarczy wspomnieć kampanię wyborczą, kiedy to nawet sam senator John McCain, wystraszony siłą ostrej krytyki skierowanej w Afroamerykanina, zaczął w pewnym monecie go bronić. - _ To przyzwoity człowiek, głowa rodziny i dobry obywatel __ - _mówił, gdy z sali, gdzie zgromadzili się jego sympatycy, pod adresem Obamy zaczęły padać epitety typu: _ Arab _, _ terrorysta _.

Znacząca była też awantura o pochodzenie Obamy, gdy środowiska republikańskie domagały się, by udowodnił, że Obama jest urodzony w Stanach. Członkini wspomnianej Tea Party Marylin Davenport przesłała swoim partyjnym kolegom fotomontaż, na którym mała małpka miała twarz Obamy. Podpisała je: _ Teraz już wiecie, dlaczego nie może przedstawić aktu urodzenia _ - wyszukane i wymowne.

Po wyborze Obamy policja w Stanach zaobserwowała narastającą liczbę incydentów na tle rasowym. Głośniejsze z nich to: dzieci w autobusie szkolnym śpiewające piosenki ze słowami _ zabić Obamę _, zakłady bukmacherskie, w których za jednego dolara można było wytypować datę śmierci prezydenta elekta, czy uliczne graffiti ze swastyką i hasłami: _ Wracajcie do Afryki _. Na drzewach ludzie wieszali też ciemnoskóre lalki dla dzieci.

A o tym, że Ameryka to kraj rasistowski świadczą statystyki. Średnia wartość majątku białej rodziny w USA jest aż 20 razy większa niż dobytku rodziny czarnej, a czarni do więzienia trafiają pięciokrotnie częściej niż biali. Nawet jeśli założymy, że Afroamerykanie są sami sobie winni, nie znaczy to, że Ameryki nie trawi rasizm. To oczywiste, że przy takim rozwarstwieniu społecznym obywatele jednej jak i drugiej strony pełni są uprzedzeń. A jeśli uprzedzeni są obywatele, to politycy też muszą.

Dlatego wydaje się, że amerykańska polityka wewnętrzna jest dziś wyjątkowo emocjonalna. Podobnie jak w Polsce weszła na etap, w którym do głosu często dochodzi niechęć i nienawiść do osoby, a nie idei, którą ta osoba reprezentuje. U nas przyczynił się do tego Smoleńsk i głęboka uraza po nieudanej koalicji PO-PiS, a w Stanach wybór Afroamerykanina na prezydenta.

Czytaj w Money.pl