Po raz drugi z rzędu znacząco zrewidowano w górę poprzednie Nonfarm Payrolls (wzrosły z około 50 tys. do prawie 150 tys.). Drugą niespodzianką był spadek stopy bezrobocia do 4.4%, co jest ważnym argumentem dla zwolenników teorii „miękkiego lądowania”. Wielu ekonomistów zwróciło uwagę na niepokojący wzrost Jobless Claims, czyli zasiłków dla nowych bezrobotnych (wzrosły do 327 tysięcy w poprzednim tygodniu).
Dane z rynku pracy dają więc nieco mieszany obraz, ale z korzyścią dla dolara, który ściągnął EURUSD poniżej 1.27 po 14:30. Publikowany o 16:00 indeks ISM Services pokazał, że sektor usługowy w USA ma się nienajgorzej (wzrósł do 57.1 pkt, o 2.6 punktu wyżej niż konsensus rynkowy).
Na rynku krajowym można było zaobserwować ciekawy fenomen – przy aprecjacji USD nasza waluta zyskiwała (!) na EURPLN. Jest to odwrócenie standardowej relacji korelacyjnej wiążącej te kursy, które tym bardziej zaskakuje jeśli weźmie się pod uwagę fakt, iż na USDPLN nasza waluta traciła na wartości.
Z technicznego punktu widzenia nadal należy oczekiwać umocnienia złotego do końca roku. Na EURUSD nie spodziewałbym się dalszego umocnienia „zielonego”, raczej powolnej jego deprecjacji. Moim zdaniem ostatnie dane makroekonomiczne wskazują na powolne schładzanie procesów inflacyjnych w czym znaczący udział ma rynek nieruchomości, jego wpływ na oszczędności Amerykanów i pogorszenie się nastrojów w największej gospodarce świata. ECB nadal brzmi w jastrzębim tonie; możliwe, że również BoJ będzie umacniał jena co zaszkodzi dolarowi.
Nie bez znaczenia są dla rynku wyboru w Kongresie, ale trzeba pamiętać, że w amerykańskim systemie większą władzą dysponuje prezydent. Po burzliwych dwóch tygodniach nadchodzące dni prezentują się raczej spokojnie, bez ważniejszych impulsów makroekonomicznych. Zalecałbym zwrócić uwagę jedynie na PPI r/r w Eurolandzie (poniedziałek, prognoza 5%, poprzednio 5.7%) i Jobless Claims oraz indeks Uniwersytetu Michigan.