We wrześniu brytyjska inflacja przekroczyła 5% - poziom nienotowany od 1992 roku. Jednak Rada Banku Anglii wydaje się już być przekonana, że do jej obniżenia wysokie stopy nie będą potrzebne. Zaskakując rynek obniżką stóp rzędu 150 bp (główna stopa wynosi obecnie 3%), zmienia styl z europejskiego na amerykański i jednocześnie między wierszami przyznaje, iż powinna działać bardziej agresywnie już w minionym miesiącu.
Rzeczywiście sytuacja Wielkiej Brytanii przypomina to co dzieje się w USA - spadki cen domów, szybko spadająca liczba nowych inwestycji w sektorze nieruchomości, trudności z uzyskaniem kredytu, załamujący się sektor produkcyjny i kurczące się dochody realne gospodarstw domowych. W tej sytuacji odpowiedź ze strony polityki również powinna być podobna, z tą różnicą, iż relatywnie słaby kurs funta (w porównaniu do umacniającego się dolara) stanowi pewną pomoc dla eksportu, jednocześnie oznaczając perspektywę wolniej obniżającej się inflacji.
Z kolei Rada ECB po raz kolejny zachowała się bardzo przewidywalnie i stopy obniżyła o 50 bp. Wydaje się, że 45 minut nadziei rynku na większą obniżkę (decyzję ECB mieliśmy o 13.45, zaś banku Anglii o 45 minut wcześniej) było zbyt naiwne. Rada ECB nieraz pokazywała, że zdecydowanie preferuje przewidywalność i mając na uwadze fakt, iż spowolnienie w strefie euro jest mniej gwałtowne (zwłaszcza w porównaniu do Wielkiej Brytanii),nie ma potrzeby dokonywania gwałtownych ruchów, które jak widać zwiększają zmienność na rynku.
Zapewne nie są to ostatnie obniżki, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i strefie euro, zwłaszcza, że rynki międzybankowe powoli wracają do normalności i kanał transmisji monetarnej będzie bardziej skuteczny. Ta perspektywa zdecydowanie zwiększa szanse na obniżkę stóp procentowych w Polsce jeszcze w tym roku.