Wobec rozczarowujących danych makro ze strefy euro oraz kolejnych zapewnień przedstawicieli Europejskiego Banku Centralnego o konieczności wdrożenia dalszych działań stymulujących gospodarkę, wspólna waluta ponownie znalazła się pod silną presją na osłabienie. Jedną z nielicznych walut z grona G10 wobec, której w ostatnich tygodniach euro nie traci na wartości jest szwedzka korona. Duży wpływ na to ma oczywiście polityka Riksbanku, który wobec wrześniowego, nieoczekiwanego pogłębienia deflacji zdecydował się obniżyć stopy procentowe. Co więcej główna stopa sprowadzona została do zera. Niemniej jednak problem niskiej inflacji w strefie euro zdaje się być o wiele poważniejszy i bardziej długotrwały niż w Szwecji. W Eurolandzie utrzymują się bowiem poważne problemy strukturalne i zróżnicowanie pomiędzy północą a południem. W Szwecji natomiast takie problemy nie występują, tym samym w kolejnych miesiącach inflacja powinna ulec zauważalnemu przyspieszeniu - zgodnie z październikowymi prognozami Riksbanku. Gdyby
tak się stało presja na dalsze działania luzujące politykę pieniężną ze strony szwedzkich władz monetarnych znacznie by spadła, a co za tym idzie zarysowałaby się różnica w stanowisku ECB i Riksbanku - oczywiście na korzyść szwedzkiej korony. O perspektywach odbicia inflacji wiele powinny powiedzieć nam dane makro publikowane w tym tygodniu. Już dziś poznamy inflację cen producenckich (9:30), a w piątek dynamikę sprzedaży detalicznej w październiku oraz przede wszystkim dynamikę PKB za III kw. bieżącego roku. Biorąc pod uwagę dane z III kw. spowolnienie wzrostu w Szwecji wydaje się być przesądzone. Jeżeli jednak jego skala okaże się niższa niż zakładano, szwedzka korona może zyskiwać na wartości.
