Poniedziałkowe spadki - WIG20 stracił 1,8 proc. - były wszak prostą konsekwencją mocnego 3-procentowegp tąpnięcia, które mieliśmy w zeszły piątek na giełdach za Oceanem.
Nasi gracze nie zdążyli jeszcze w piątek na nie w pełni zareagować (indeksy spadły, lecz jedynie o mniej, niż 1 proc.), więc w poniedziałek najzwyczajniej w świecie nadrabiali stracony dystans. Jeśli zsumować piątkowe i poniedziałkowe spadki głównych warszawskich indeksów to ich skala okaże się zbliżona do rozmiarów piątkowych spadków za Oceanem.
Rynek jest w coraz gorszym stanie, o czym świadczy nie tylko przecena największych spółek, wrażliwych na wydarzenia na świecie W poniedziałek jeszcze więcej od indeksu gigantów stracił indeks małych spółek sWIG80 - aż 2,1 proc. Widać, że inwestorzy mają złe przeczucia i wycofują się ze spółek, które w razie poważniejszego kryzysu mogą mieć kłopoty z utrzymaniem płynności handlu na parkiecie.
WIG20 na poniedziałkowym zamknięciu, po bezbarwnej sesji, podczas której jego wykres był niemal płaski jak stół, zbliżył się na 12 pkt. do psychologicznej bariery 2800 pkt. Tu już żarty się kończą: w niedługim czasie okaże się, czy indeks przebije się w dół przez strefę 2750-2800 pkt, ryzykując pogłębienie dna bessy, czy też po raz kolejny w ostatnich miesiącach zdoła się uratować.
Większość analityków ma złe przeczucia. Oprócz pojawiających się informacji świadczących o stagflacji w Stanach Zjednoczonych (stagflacja to stagnacja gospodarki w połączeniu z wysoką inflacją), do inwestycji w akcje w Polsce nie zachęcają wciąż trwające umorzenia jednostek funduszy inwestycyjnych przez Polaków (w kwietniu znów ubyło 900 mln zł) i perspektywa gorszych wyników finansowych przynajmniej niektórych spółek w drugim i trzecim kwartale.
Pierwszy test dna bessy może nastąpić na początku przyszłego tygodnia, w reakcji na kolejne dane o sytuacji gospodarki USA, które będą opublikowane w czwartek i piątek.