W ramach akcji "daj głos" rząd obiecał nie tylko 500+ na każde dziecko, dodatkową emeryturę, ale także obniżkę podatków. W sumie wszystko to pakiet ponad 40 mld zł. Głośniejsze medialnie są oczywiście bezpośrednie przepływy gotówkowe, ale i niższy PIT jest dla szczególnie bezdzietnych atrakcyjną obietnicą.
Kto się temu sprzeciwił? Jako jedyna zrobiła to minister finansów Teresa Czerwińska.
Powód był i jest oczywisty – one nie jest politykiem, tylko ekonomistką. Miała nawet rzucić papierami i powiedzieć, że ona do tego swojego nazwiska nie będzie dawać. Ostatecznie została, ale nie na długo. Gdy kurz eurokampanii wyborczej opadł, schodzi z pokładu. Z podniesioną głową.
Co dalej? Sprawa jest jasna, że nikt w PiS nie będzie teraz ryzykował na stanowisku ministra finansów, kimś kto będzie traktował swoją rolę jak dyrektor finansowy. Na pół roku potrzebny jest ktoś, kto dosypie pieniędzy na spełnienie obietnic wyborczych, nawet jeśli tych pieniędzy w budżecie nie będzie. Potrzebny jest minister wydatków. Marian Banaś nadaje się więc idealnie.
Pierwszy sprawdzian? Niższy PIT. Piątka Kaczyńskiego zakładała pierwotnie zerowy podatek dla każdego pracownika poniżej 26. roku życia. Wszyscy pozostali mieli płacić o 1 punkt procentowy mniej. PIT miał spaść z 18 do 17 proc.
Czerwińska – jak sama to określiła – skalibrowała ten pomysł. Pod tym pięknym słowem kryją się oszczędności. PIT równy zero tak, ale tylko dla etatowców. Ci na umowie o dzieło, zleceniu czy fakturze płaciliby normalną stawkę. PIT równy 17 proc.? Tak, ale tylko przy dochodach do 40 tys. zł. Później już zwykła stawka.
Premier na jej propozycje się nie zgodził. I już zapowiedział, że będzie tak jak on mówił. Czerwińska dotąd niewiele sobie z tego robiła. Nowy minister wydatków zacznie urzędowanie na Świętokrzyskiej od obniżki podatków.
Powstaje pytanie, czy to dobrze? Dla niego i rządu zapewne tak. Dla naszego budżetu w perspektywie większej niż rok czy dwa już nie specjalnie. Propozycje Czerwińskiej miały obniżać klin podatkowy i zachęcać do pracy. Tu mamy kolejne rozdawnictwo.
Czy nas stać? Dziś tak, bo gospodarka pędzi. Będziemy jednym z liderów nie tylko w Europie, ale i na świecie. Problem jak długo taką koniunkturę uda się utrzymać. Właśnie zaczyna się największa wojna handlowa na świecie. Trump otwarcie uderza w Chiny. Gospodarka Niemiec cały czas się tylko toczy. Nie wiadomo co zrobi Rosja, ani co wydarzy się w Zatoce Perskiej.
Ryzyko jest coraz większe. A my tradycyjnie nie szykujemy się na nie
Masz newsa? Wyślij na #dziejesie!