Zwoliński: Kopacz, kastracja, wariacja

_ - Kiedy słuchałem posła Piechy przypominało mi się przysłowie: Eunuch i krytyk z jednej są parafii, obaj wiedzą jak, żaden nie potrafi _- mówił premier, po wystąpieniu posła PiS. Fraszką Tadeusza Boya Żeleńskiego odgryzł się za frontalny atak na swoją minister, przeprowadzony przez byłego szefa resortu zdrowia w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Atak był ostry, aczkolwiek nie zaskakujący. Politycy PiS, a szczególnie, Bolesław Piecha od dłuższego czasu jak mantrę powtarzają zarzuty: Kopacz nie przedstawiła wizji i kierunku zmian w opiece zdrowotnej. Mimo obietnic wyborczych nie zwiększyła nakładów na służbę zdrowia, nie doprowadziła do poprawy zarobków lekarzy i pielęgniarek oraz do skrócenia kolejek do świadczeń medycznych. _ - Działania rządu są działaniami pod publiczkę. Non possumus pani minister, dalej nie można _- grzmiał z sejmowej trybuny Piecha.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/124/t136572.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/raporty/artykul/money;pl;ocenia;rzady;ewy;kopacz;to;stracony;czas,149,0,830101.html) Money.pl ocenia rządy Ewy Kopacz. To stracony czas
Słuchając tego wszystkiego miałem poczucie marnowania czasu. Przed wyborami nie będziemy mogli ocenić mister Ewy Kopacz po tym, co zrobiła. Efekty przeforsowanego niedawno w Sejmie pakietu ustaw zdrowotnych, będą znane dopiero po wyborach. Awantura o komercjalizację przesłoni faktyczną przyczynę mizerii w naszej służbie zdrowia. Eksperci nie od dziś wskazują na rekordowo niskie w Polsce, jak na kraje najwyżej rozwinięte, wydatki na leczenie. Na 36 państw, mniej od nas wydają jedynie Meksykanie, Chilijczycy i Turcy.

Na to nakłada się kiepskie zarządzanie tym co już mamy. Potencjał placówek i personelu wykorzystujemy średnio w 70 procentach. Zapomnijmy też o debacie na temat nakłonienia nas przez ulgi podatkowe do wykupywania dodatkowych polis na zdrowie.

Szkoda, że wśród nas nie ma już młodej lekarki. Jej zręczne dłonie, bormaszyna, przycinak, młotek i catgut mogłyby dokonać cudów wśród naszej politycznej elity. Wycięcie przesadnie rozdętej demagogii i odessanie mętnej wody z jednoczesnym przetarciem szarych komórek dla przypomnienia sobie własnych dokonań, warte byłoby każdego _ rewanżu na parapecie _.

Niestety Ewa Szumańska odeszła, a politycy, którzy brali udział we wczorajszej debacie z pewnością zyskaliby na jej medycznym doświadczeniu. Mamy więc do czynienia z syndromem _ upartyjnienia _. Objawia się ono tym, że samopoczucie wielu oraz to jak postrzegają rzeczywistość, są ściśle uzależnione od ich politycznych sympatii. Niestety syndrom, zamiast do rzeczowej dyskusji o tym, co trzeba zmienić w naszej służbie zdrowia, prowadzi do kakofonii połączonej z okładaniem się maczugami oskarżeń i zarzutów. Zdrowiu przysłuchujących się na pewno to nie służy. Cóż, jak napisał autor _ Słówek _: _ A to czysta wariacja ta demokracja _.