Zmiana krótkoterminowego trendu na USD/PLN to przede wszystkim efekt wyhamowania wzrostów przez EUR/USD oraz nasilające się obawy przed realizacją zysków na globalnych rynkach akcji i surowców, co musiałoby przełożyć się na wzrost awersji do ryzyka, szkodząc jednocześnie polskiej walucie. Na gruncie analizy technicznej jest to natomiast zwykła korekta, która po długim okresie spadków, była czymś naturalnym. Potencjalne wzrosty ogranicza bariera podażowa 2,94-2,98 zł.
Mijający tydzień przynosi także zmianę układu sił na wykresie EUR/PLN. Pułapką okazało się, sprowokowane zaskakującym wzrostem wrześniowego wskaźnika CPI do 2,5% z 2% R/R, wybicie euro dołem z dwumiesięcznej konsolidacji w przedziale 3,91-4,00 zł. Przede wszystkim dlatego, że taki skok inflacji prawdopodobnie nie przełoży się na podwyżkę stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej już na październikowym posiedzeniu. I to pomimo, że jastrzębie skrzydło Rady usilnie stara się przeforsować podwyżkę o 50 punktów bazowych do 4%. Porażka podaży na wykresie EUR/PLN, nie oznacza jednak powrotu powyżej psychologicznego poziomu 4 zł. Kurs raczej wróci do starego przedziału wahań.
W przyszłym tygodniu złoty będzie pozostawał zarówno pod wpływem czynników globalnych, jak i krajowych. W tym pierwszym przypadku, decydujące będą decyzje (lub ich brak) jakie zapadną podczas rozpoczętego dziś szczytu G20 w Gyeongju, publikacja wstępnych szacunków amerykańskiego PKB za III kwartał oraz ewentualne spekulacje przed listopadowym posiedzeniem FOMC. W drugim, potencjalnym impulsem mogą być wyniki posiedzenia Rady Polityki Pieniężnej oraz dane o sprzedaży detalicznej.
