Czujko: Przyjdzie nam dokarmiać Angoli

W tym roku można było dostać ekonomicznej schizofrenii. Najpierw okazało się, że już po kryzysie. Gospodarki się dźwigają, popyt rusza, a giełdy przestały bezradnie osuwać się w jakieś zapomniane odmęty przeszłości. A potem nagle wyszło na jaw, że właśnie idzie druga fala dekoniunktury. I z szaf - jak trupy - wypadają długi nierozsądnych państw.

Stary Kontynent sięgnął do przepastnego wora z bogactwami i sypnął groszem dla zadłużonych. Najpierw dostała Grecja - w której to pracownicy otrzymywali dodatki za niespóźnianie i mycie rąk - a całkiem niedawno też Irlandia, do niedawna pupil Unii Europejskiej.

Pierwszym darczyńcą są oczywiście Niemcy, co pozytywnie powinno dziwić wszystkich tych, którzy uważają, że to naród bezduszny i pozbawiony ludzkich uczuć. Dają, ile mają i wcale za bardzo nie grymaszą. Jeszcze chwila i mogą jednak nie wydzierżyć, bo już w kolejce ustawiają się następni. Hiszpania, Portugalia - tam też nie wiedzie się najlepiej.

Dlatego za jakiś czas i może o nas ktoś poprosi, żebyśmy tym zadłużonym dołożyli. No bo przecież jesteśmy zieloną wyspą i sam nasz pan premier twierdzi, że już niedługo możemy być razem z zachodnim sąsiadem liderami Europy. Tylko patrzeć jak nam program spójności zabiorą i ta spójność się komu innemu dostanie. Już zresztą płacimy za błędy zadłużonych - we frankach za mieszkania.

Żeby i nam nie nie kazali dopłacać do bogatszych, to może już teraz zacznijmy ich dokarmiać. Niech młodzi emigranci przywiozą nam na następne święta Angoli. U nich też cięcia, więc łyżka barszczyku i kawałek karpia się dla nich znajdzie. - _ Plis, tu masz John. Jedz... niam, niam _ - będą do nich łagodnie mówić rodzice młodzieży, co na święta przywiozła z saksów znajomych wyspiarzy.