Dzik: PKP gorsze niż amerykańskie banki

PKP to ciekawy fenomen. Jest podobno - jeśli uwzględnić wszystkie składające się nań spółki - największym pracodawcą w Europie. Wydawało się, że wiemy, czego spodziewać się po takim swojskim molochu, a jednak ostatnio potrafił nas w paru miejscach zaskoczyć.

Dowiedzieliśmy się zatem,że coroczna regularna zmiana rozkładu jazdy jest na tyle skomplikowanym przedsięwzięciem logistycznym, że pasażerowie nie mogą liczyć nawet na to, by papierowa karteluszka z rozpiską pociągów zawisła na tablicy informacyjnej. Wiemy też, że PKP Intercity zamiesza kupić dwadzieścia pociągów Pendolino (czyli wahadełko), niemniej pozbawionych owej funkcji wychylnego pudła, stanowiącej o ich wyjątkowości.

Można by się zastanowić, czy ktoś nie płaci kolejarzom za to, by swoimi groteskowymi wpadkami maskowali oni potknięcia innych podmiotów. Tradycyjnie zaskoczeni przez zimę drogowcy mogą liczyć na dużo łagodniejsze traktowanie, jeśli zestawimy ich z zaskoczonymi przez cykliczną zmianę rozkładu kasjerkami PKP. Zakup luksusowej limuzyny przez burmistrza też nie wypada tak źle - wszak mógł, w ramach ułańskiej fantazji, kupić np. przeceniony helikopter bez wirnika.

Pouczające jest również wysłuchanie wyjaśnień odnośnie ekscentrycznych decyzji PKP. Dowiedzieliśmy się zatem, że np. Pendolino bez wychylnego pudła jeżdżą w Chinach. Problem polega na tym, że w Chinach wszystkie szlaki wytycza się prosto - nie przejmując się, że trzeba zrównać z ziemią jakiś zabytek czy wioseczkę. W takiej sytuacji wychylne pudło, umożliwiające szybkie pokonywanie łuków, jest zbędne. Tymczasem Polska to nie Chiny, ani nawet carska Rosja - u nas trasy wręcz muszą być kręte.

W całej sprawie PKP najsmutniejsze jest jednak to, że niewiele w praktyce można z tym zrobić. Koleje są nawet w bardziej komfortowej sytuacji niż amerykańskie banki, o których mówiono, że są zbyt duże by upaść. Bo o ile amerykańska super-korporacja może liczyć na łagodne traktowanie przez rząd, to istnieje przynajmniej jakaś iskierka nadziei, że np. potężny bojkot konsumencki położy kres jej działaniu.

PKP nawet to nie grozi. Już dziś funkcjonują połączenia, które służą właściwie tylko do dowożenia do pracy pracowników PKP. Zwykły konsument - ten uciążliwy pasażer - zdaje się dla kolei jedynie zbędnym balastem, bez którego świetnie by sobie radziła. Widać zatem, że nawet najobrzydliwszy kapitalistyczny moloch jest mimo wszystko lepszy od molocha państwowego.

Autor felietonu jest ekonomistą specjalizującym się w zagadnieniach racjonalności,
ekonomii behawioralnej i psychologii hazardu