Płaskoń: Partia internautów, czyli jak uratować budżet i dogonić Chiny

W tak zarysowanym kontekście główna kwatera dowodzenia mogłaby się mieścić gdziekolwiek. U sołtysa w Wólce Dolnej czy nawet w karczmie na rozstajach dróg. Byle tylko był dostęp do internetu. Wybrana lokalizacja i tak gwarantuje względny luksus. W pokoju o powierzchni 12 metrów kwadratowych stoi tylko jeden komputer, więc wolnego miejsca jeszcze sporo. Komputer stanowi cały partyjny majątek.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/213/t86741.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/wiadomosci/artykul/po;za;zmniejszeniem;liczby;parlamentarzystow,138,0,696714.html) PO za zmniejszeniem liczby posłów
Twórcy dzieła zapowiadają, że kiedy już zawładną parlamentem, to z marszu zlikwidują państwowe dotowanie partii. Sami chcą się utrzymywać ze składek członkowskich, które obecnie wynoszą 5 złotych od głowy i mogą jeszcze zostać obniżone. Jeśli do PPI zapiszą się miliony obywateli, wystarczy z nadmiarem na koszt rozbudowy serwerowni obsługującej rozrastające się szeregi.

W kwestii tego rodzaju zapowiedzi trzeba mimo wszystko być ostrożnym. Od lat prawie każda partia mówi przed wyborami, że wprowadzi jednomandatowe okręgi, zlikwiduje Senat i przetrzebi armię urzędasów. Podobne obiecanki jeszcze długo będą milknąć z chwilą zamknięcia lokali wyborczych, ponieważ nikt dobrowolnie nie pozbywa się władzy. Może z wyjątkiem Jarosława Kaczyńskiego.

Inne zamiary grupy założycielskiej pobudzają natomiast wyobraźnię. Choćby sposób układania list wyborczych. O lokowaniu na nich kandydatów nie będzie decydował prezes ani koterie, lecz partyjne rzesze. W prawdziwie demokratycznym, czyli niesterowanym, głosowaniu wszystkich członków, którzy zalogują się do sieci. Tak samo mają odbywać się konsultacje nad projektami ustaw oraz debaty dotyczące strategicznych posunięć rządu.

Twórcy rewolucyjnej koncepcji nie ujawniają na razie, jakie rozwiązania organizacyjne przewidują w przypadku wygrania wyborów. Gdyby chcieli sprawować władzę nad światem realnym wyłącznie z wymiaru wirtualnego, byłby to fenomen na skalę światową.

Oszczędności płynące z zamknięcia gmachu na Wiejskiej, wszystkich pałaców, siedzib i stróżówek, mogłyby spowodować spuchnięcie budżetu państwa, o jakim nawet Chińczykom się nie śniło. Jeśli doliczyć do tego powstrzymanie wydatków na limuzyny, BOR, zagraniczne podróże, koktajle i bankiety, szybko stalibyśmy się finansową potęgę.

W polskich klimatach politycznych projekt ma też zaletę nie do przecenienia. Daje gwarancję, że przez całą kadencję pewni ludzie nie musieliby fizycznie spotykać się z innymi. Pozwoliłoby to wychodzić bezkolizyjnie z takich na przykład sytuacji, jak msze św., gdy trzeba naprawdę dużego opanowania motoryki, żeby nie wejść na siebie podczas apelu o przekazanie sobie znaku pokoju.

W szerszym aspekcie koncepcja Polskiej Partii Internetowej wpłynęłaby na poprawę zdrowia psychicznego społeczeństwa. Świat wirtualny istnieje mimo wszystko obok realnego, więc dla podreperowania nadszarpniętych nerwów wystarczyłby omijać portal władzy. Poza tym dostęp do internetu nie jest powszechny i w krótkim czasie spory odsetek Polaków mógłby całkiem zapomnieć, że ktoś tu jeszcze rządzi.

Autor jest wiceprezesem Krajowego Klubu Reportażu