Podpułkownik Franciszek Hynek zginął w miejscowości Szatarpy, na Kaszubach, lecąc samotnie z Gniezna balonem "Poznań". Przewoził listy opatrzone okolicznościowym datownikiem z okazji Święta Lotnictwa, Jego balon eksplodował po zderzeniu z linią wysokiego napięcia.
Franciszek Hynek został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na polu lotnictwa sportowego, a także awansowany do stopnia pułkownika. W miejscu śmierci lotnika, z inicjatywy Gdańskiego Aeroklubu i lokalnej społeczności, odsłonięto w 1969 roku pomnik upamiętniający najwybitniejszego polskiego baloniarza.
Począwszy od 1928 roku Hynek brał udział w krajowych i międzynarodowych zawodach balonów wolnych. Od 1932 roku reprezentował Polskę w najbardziej prestiżowych zawodach - o puchar Gordona Bennetta.
W 1933 roku, właśnie w zawodach o puchar Benneta, Hynek wraz z nawigatorem Zbigniewem Burzyńskim przelecieli odległość 1370 kilometrów balonem SP-ADS "Kościuszko", utrzymując się w powietrzu przez ponad 39 i pół godziny. Ustanowili tym samym międzynarodowy rekord i zostali zdobywcami trofeum.
Rok później Hynek, tym razem z Władysławem Pomaskim, po raz kolejny reprezentował Polskę w zawodach o Puchar Gordona Benetta. Polska załoga pobiła wówczas rekord długości trwania lotu z poprzednich zawodów. Tym razem balon "Kościuszko" wylądował po 44 godzinach lotu, pokonując odległość 1340 kilometrów.
Franciszek Hynek urodził się 1 grudnia 1897 roku w Krakowie. Był absolwentem seminarium nauczycielskiego.
W czasie I wojny światowej służył na froncie rosyjskim i włoskim jako żołnierz Legionów Polskich i armii austriackiej. Po zakończeniu działań wojennych ukończył Oficerską Szkołę Aeronautyczną w Toruniu.
W 1928 roku, jako pilot balonu "Lwów", uczestniczył w Krajowych Zawodach Balonowych o nagrodę imienia pułkownika Wańkowicza, w których zdobył pierwsze miejsce. Od tej pory brał udział w krajowych i międzynarodowych zawodach balonów wolnych.
W latach 1926-1939 służył w stopniu majora w Batalionie Balonów w Legionowie. Po wybuchu II wojny światowej, w grudniu 1939 roku przystąpił do pracy konspiracyjnej. W drugiej połowie 1942 roku objął funkcję komendanta Bazy Lotniczej "Łużyce" Okręgu Warszawskiego AK.
19 maja 1944 roku został aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym - przebywał w Gross-Rosen i Bergen-Belsen.
Po wojnie zajmował się popularyzacją lotnictwa w Polsce. Zginął 8 września 1958 roku. Został pochowany na warszawskich Powązkach.