Szanowni Państwo,

Zwracamy się z prośbą o poparcie nas w głosowaniu prestiżowego
konkursu "Książka Historyczna Roku" organizowanego przez
Instytut Pamięci Narodowej, Telewizję Polską i Polskie Radio.
Nasza dwutomowa praca "Gaz na ulicach" opisującą stan wojenny w
Krakowie, decyzją sześciu profesorów historii tworzących jury,
znalazła się w finałowej dziesiątce.

Napisaliśmy tę książkę, bo ani historia Konfederacji Polski
Niepodległej, ani historia konspiracji szkolnej stan
u wojennego, ani przebieg największych w Polsce walk ulicznych w
Nowej Hucie, a nawet szerzej – stan wojenny w Krakowie
– nie zostały dotychczas rzetelnie, wyczerpująco opisane.
Choć nie jesteśmy zawodowymi historykami, wykonaliśmy
drobiazgową, zgodną z zasadami sztuki kwerendę w archiwach,
zebraliśmy prawie 100 relacji świadków i uczestników wydarzeń,
dotarliśmy do ludzi z drugiej strony barykady –
funkcjonariuszy i aparatczyków ówczesnej władzy.
Wynikiem prawie 3 lat pracy jest książka składająca się z niemal
1000 stron druku dużego formatu. Praca nad nią była społeczna,
na szczęście przy jej wydaniu bardzo pomogło nam kilka osób,
przede wszystkim dawnych opozycjonistów z Leszkiem Jaranowskim
na czele, oraz Muzeum Historii Polski, które zostało
współwydawcą.

"Gaz na ulicach" to druga po
"Niepokonanych"; nasza książka, opisująca dzieje
krakowskiej radykalnej opozycji lat 70. i 80. Mamy nadzieję, że
nie ostatnia. Żeby jednak mogły się ukazać kolejne, potrzebne
jest nam wsparcie, także finansowe. Nie kwapią się do tego
instytucje powołane dla ochrony dziedzictwa historycznego,
dawnych opozycjonistów na takie wsparcie nie stać. Jednym ze
źródeł pozyskania funduszy jest pula nagród w konkursie, którego
jesteśmy finalistami.
Jeśli Państwo pomogą nam wygrać, o co prosimy, przyspieszy to
nasze prace nad kolejnymi tomami.

Aby oddać głos, proszę wejść na stronę:

http://ksiazkahistorycznaroku.pl

i zagłosować w obu kategoriach przez zaznaczenie na zielono pól
umieszczonych obok miniatur okładek książek. Przez cały
październik można głosować jeden raz dziennie. Co tydzień, wśród
głosujących odbywa się losowanie cennych nagród.
Żeby głos był ważny, trzeba go oddać równocześnie na książki z
obu kategorii - popularnonaukowej, w której startuje "Gaz na
ulicach" oraz naukowej, . Głosować można
na jedną tylko książkę z każdej kategorii.

"Gaz na ulicach"; zebrał świetne recenzje prasy i
historyków. To kilka ich fragmentów:

prof. dr hab. Antoni Dudek:
Książka Lewandowskiego i Gawlikowskiego jest nie tylko oparta na
szerokiej bazie źródłowej, dowodzącej dużej pracowitości
autorów, ale i dobrze napisana. Przeczytałem ją z prawdziwą
przyjemnością, znacząco poszerzając mój stan wiedzy na temat
dziejów KPN w Krakowie czasów stanu wojennego, ale i losów
ludzi, z których część dane mi było przed laty poznać. Należy im
się ze strony Polaków - zwłaszcza najmłodszych, będących
beneficjentami wolności, zbyt często uważanej przez nich za stan
oczywisty i gwarantowany - pamięć i szacunek. Cykl o historii
krakowskiej KPN to znakomity przykład jak można i należy to
robić.

dr hab. Sławomir Cenckiewicz:
Autorzy zderzyli własną pamięć i relacje wielu osób, których
wspomnienia zebrali, z materiałami ubeckimi. W moim przekonaniu
jest to największa wartość tej książki. (...)
"Gaz na ulicach" jest historią ludzi spoza tak zwanego "głównego
nurtu". Dla mnie to niezwykle ważne. Historię zazwyczaj piszą
zwycięzcy. Historię "Solidarności" napisali nam więc ci, którzy
byli przy Okrągłym Stole, albo ci, którzy wywodzą się ze
środowisk z nimi związanych. A ta książka opisuje
niemainstremową grupę opozycyjną i - co jest dla mnie niezwykle
istotne - opisuje przede wszystkich ruch młodzieżowy. Życzyłbym
sobie, aby tego typu prace kontynuowano, nie tylko w Krakowie,
ale we wszystkich większych ośrodkach, gdzie działały: KPN, SW,
FMW, PPN, LDPN, ruchy anarchistyczne. O tych środowiskach tak
naprawdę nikt dzisiaj nie pisze i one nie istnieją w świadomości
historycznej Polaków.

prof. dr hab. Tomasza Gąsowski:
Dwójka autorów działa trochę jak samozwańczy instytut badawczy, w
sytuacji, gdy zawodowi historycy ciągle zwlekają z podjęciem tej
ważnej problematyki badawczej. (...)
Mimo mnogości występujących postaci i krzyżujących się wątków,
narracja jest klarowna i bardzo interesująca, przykuwająca uwagę
czytelnika. Stanowi ona zatem również niemały walor recenzowanego
opracowania. Autorom udało się bowiem, co rzadko jest udziałem
profesjonalnych historyków, odtworzyć klimat
konspiracyjnego Krakowa roku 1982 r.

dr Piotr Osęka:
Jest to książka o bojownikach podziemia, ale to nie jest książka
martyrologiczna, nie o ludziach papierowych. To nie konstrukcja
stawiająca pomniki. To książka o ludziach żywych, z ich wadami,

luka-kot - 4 września 2012, 8:57:51 - idd254.internetdsl.tpnet.pl
needle jesteś dla mnie mistrzem,masz jaja i masz racje.Podziwiam cie za to co napisałeś!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
człowiek poczeka, to ma;-))

pozdro
IGła
PS może kiedyś dołączę tekst źródłowy...?

Zaatakował mnie jakiś temat, że Michalczewski miał szczęście bo siedział w pobliżu Shakiry na jakimś meczu chyba...
Okazało sie jednak, że o tym nie wiedział...
Nie za bardzo wiem jak z tego powodu mógłby stać sie człowiekiem szcześliwszym. Szczególnie, że "nie wiedział"
Pomijam już, że na świecie są ładniejsze kobiety i to wcale nie tak mało, bogatsze i to znacznie oraz chętniejsze, aby spędzić z nim upojne chwile to wg mojej teorii to raczej ona miał szczęście bo siedziała obok zawodowego Mistrza Świata, gdy sama nie ma szans na taki tytuł w swojej kategorii "pop"

Nie mam racji...?

1. Bramki w sklepie - mimo że nic nie zwinąłeś, i tak boisz się, że zapiszczą.

2. Babcie - pod blokiem mogą sterczeć dwie godziny, ale w tramwaju pięciu minut nie ustoją.

3. Sprawiedliwość - jazda na rowerze pod wpływem alkoholu: 5 lat, molestowanie seksualne: 3 lata w zawieszeniu.

4. Potrzeba jednej iskry, by spalić las, ale całej paczki zapałek, by rozpalić grilla.

5. Kiedyś będę tak bogaty, że jednorazówką będę golił się tylko raz.

6. Polsat - oglądasz sobie z rodzinką reklamy, a tu nagle film.

7. Polska - tutaj nawet kryzys się nie udał.

8. Bill Gates - okrada go 75% ludzkości, a i tak jest najbogatszy.

9. Podawanie pensji brutto to jak podawanie długości członka wraz z kręgosłupem.

10. Leżakowanie w przedszkolu - kiedyś kara, a teraz każdy chciałby te 2 godziny snu w ciągu dnia.

11. Mleko na gazie tylko czeka, aż się odwrócisz.

12. -Mamo, co to znaczy orgazm? -Ja nie wiem, zapytaj taty.

13. Łacina - jedyny język, w którym nawet "gówno" brzmi mądrze.

14. Nawet, jakby papier toaletowy miał 8 warstw, to i tak złożysz go na pół.

15. A4 - jedyna płatna jednopasmówka na świecie.

16. Najlepszym dowodem na to, że w kosmosie istnieje inteligencja, jest to, że się z nami nie kontaktują.

17. Tesco - nigdzie indziej nie znajdziesz wody LEKKO NIEGAZOWANEJ za pół ceny.

18. Jak Polacy uniknęli korków na autostradach? Nie wybudowali autostrad!

19. Seks jest jak skok na bungee - dodaje adrenaliny, a gdy pęknie guma, masz przerąbane.

20. Jeżeli trzeci dzień nie chce ci się pracować, to znaczy, że to już środa.

21. Kość piszczelowa - urządzenie do znajdywania mebli w ciemnym pokoju.

22. Polska: jak kupisz mi spodnie, to zrobię ci loda. Azja: jak kupisz mi loda, zrobię ci spodnie.

23. Chleb - zero marketingu, najwyższa sprzedaż.

24. Britney Spears: "Jestem za karą śmierci. Przestępca powinien mieć nauczkę na przyszłość."

25. Egzamin - na korytarzu każdy wmawia ci, że nic nie umie.

26. Szacunek do nauczyciela - istnieje wtedy, gdy uczniowie po usłyszeniu dzwonka pozwalają mu dokończyć wypowiedź.

27. Paradoks seksualny - seks można uprawiać od 15 roku życia, a oglądać - od 18.

28. Okres i wypłata - jedno i drugie jest co miesiąc, a jak nie ma, to znaczy, że ktoś was zdrowo wyruchał.

29. Paradoks Szymborskiej - dla testu napisała maturę, interpretując swoje wiersze - i dostała 60%.

30. Studenci pierwszego roku - spieszmy się ich poznawać, tak szybko odchodzą.

31. Piesek - u nas słodki, w Azji słodko-kwaśny.

32. Gdy umrę, rozsypcie moje prochy pod Tesco - wtedy będziecie mnie odwiedzać co niedzielę.

33. Pieniądze szczęścia nie dają. Ale pozwalają wygodnie być nieszczęśliwym.

34. Mały palec u nogi powstał tylko po to, by boleśniej walnąć się o szafkę.

35. Kanapka studencka - chleb posmarowany nożem.

36. Pieniądze z pierwszej komunii - do dziś nie wiesz, gdzie się podziały.

37. Nimfomanka - kobieta, która pragnie seksu tak często jak przeciętny mężczyzna.

38. Polska waluta - tylko tutaj złoty jest srebrny.

39. Na uczelni poranna fizyka zagina czas. Po 30 minutach jest 08:05.

40. Feminizm kończy się, gdy trzeba wnieść szafę na 8. piętro

Piramida zwierząt.

Uśmiechnięta twarz i rysujące się na niej wielkie samozadowolenie. Za chwilę z ust tej twarzy wyfrunie potęga intelektualna zmieszana z głosem o barwie łudząco przypominającej głos towarzysza Gomułki. Mój marszałek mojego sejmu, profesor i więzienny bohater, wypowie o swoim oponencie politycznym niezwykle ważne, przemyślane słowa: „Pana Macierewicza powinno się zawinąć w kaftan i na sygnale zawieźć do Tworek”. Potem podniesione, rozradowane czoło w oczekiwaniu na oklaski telewidowni. Tak rodzi się gwiazdor.

Nieco wcześniej, a może ciut później, mój marszałek mojego sejmu odkrył dla siebie nową zabawkę na pulpicie stołu prezydialnego: klocek lego o nazwie „mute”. Jak się go naciśnie – wyłącza sprzęt nagłośnieniowy i wówczas człowieka, który przemawia do reprezentacji narodu, nie słychać. Pstrykanie w klocek stało się nową procą pana marszałka, jego nowym kapslem do pstrykania, nowym scyzorykiem, kolorową zośką, piłką do nogi i nową gumą balonówą. Jako dziecko musiał płatać niesamowite figle.

W trakcie zabawy na mównicę wychodzi poseł, który rzuca propozycję, by mój marszałek samozapakował się w kaftan dla wariatów i udał się na konsultacje do psychiatry, którym jest minister obrony narodowej, pan Klich. Wtedy marszałek nagle sinieje na twarzy i strzela powietrzem niczym sędzia inkwizycji: „TO NIEBYWAŁE CHAMSTWO!”.

Takiego mam marszałka.

Tego dnia stał na szczycie piramidy ludzkiej, przypominającej słynną rzeźbę Katarzyny Kozyry Piramida zwierząt. Wypchany koń, na jego grzbiecie wypchany pies, na grzbiecie psa wypchany kot, a na grzbiecie kota wypchany kogut. Każde ze zwierząt Kozyry ma swoją rangę, nie jest wyszydzone, okaleczone, pokraczne, wszystkie są dumne, piękne, potrzebne światu. W piramidzie marszałka Niesiołowskiego on sam jest sterczącym na szczycie kogutem, poniżej w roli kota jest poseł Macierewicz, który połowę polskiego parlamentu wpisuje na listę zdrajców. Pan Macierewicz (jak trafnie powiedział o nim Janusz Głowacki „człowiek o łagodnym spojrzeniu Osamy Bin Ladena”), to jedyny obok mnie niedokończony absolwent liceum im. Frycza Modrzewskiego. Obaj wylecieliśmy ze szkoły w podobnym czasie. Wtedy był bohaterskim maturzystą z odwagą wielkiego opozycjonisty – dziś psychiatra i minister Klich twierdzi, że Macierwicz to zwykły tchórz , który zwiał z miejsca katastrofy smoleńskiej. Więc ustawmy grzbiet ministra Klicha tuż pod łapami posła Bin Ladena-Macierewicza. Minister Klich to mistrz nirwany. Pewnego dnia, gdy przegra wojnę, powie „To generałowie” i każe ich zdymisjonować.

Minister Klich, chudy i lekki, ale zawsze zadbany, balansuje na najniższym grzbiecie – Beaty Kempy. Absolwentki wydziału administracji, choć wydawało się jej, że prawa. Kobiety która empirycznie dowiodła, że chamstwo jest w cenie. Właśnie ma zostać członkinią najwyższych władz PiS. Ona jest w tej piramidzie koniem-fundamentem.

Beata Kempa to postać szczególna. Dźwiga na sobie etos polskiego parlamentaryzmu. Jest jego aktualną emanacją, jego wizytówką i jego definicją. Można ją wozić po całym świecie i pokazywać – a to w amerykańskim kongresie, który potrafiłaby by wprowadzić w poważne wibracje, a to w brytyjskim parlamencie, gdzie jak mówi premier, to druga strona beczy jak barany i wówczas pasowałaby jak ulał. Można też ją zawieźć do Korei Południowej, gdzie od czasu do czasu panowie używają do perswazji karate. Jestem pewien, że wszędzie wzbudziłaby sensację.

W polskiej narodowej piramidzie zwierzat brakuje mi jednego stworka: dżdżownicy. Powinna pełzać chytrze między piórami na grzbiecie koguta i nie dać się dziobnąć. Nazywa się Donald Tusk.

Tusk nie jest mężem stanu, choć niektórzy twierdzą, że jest. Gdyby nim był zaoferowałby Polsce rozwiązanie śmiałe i przecinające gangrenę. Rzuciłby na szalę cały swój autorytet, by pogodzić ludzi i zaoferować im lepsze jutro. Nie ujadałby na otaczającą go sforę, zająłby się nami - narodem. Przeforsowałby ordynację wyborczą, która dałaby szansę społeczeństwu na wygnanie z sejmu tego, co nas tak męczy, dusi i depcze. Przynajmniej spróbowałby.

Jeśli kogoś drażni wspomnienie o sejmie kontraktowym z komunistami, w którym naród mógł wybrać 100% niezależnych senatorów i „zaledwie” 35% niezależnych posłów, to przypominam: dzięki dzisiejszej ordynacji, na której od 20 lat buja się powyższa piramida, a której Tusk nie ma odwagi zmienić, czterech szefów dręczących nas partii - Kaczyński, Tusk, Napieralski i Pawlak - wytypuje nam posłów na kolejne duszne 4 lata. Ustawią nam ich na liście, rozdadzą jedynki i wręczą im fundusze na kampanię (z naszych pieniędzy), a innych zepchną na koniec i nie dadzą im ani grosza. Kogo wybierzemy?

Nie łudźmy się: w większości tych samych ludzi.

Zbigniew Hołdys

Tak trzymać ,a nie na taką powazna nutę czyt. nudę o giełdzie itp. odpłynął kapitał i tyle w tym roku pozdrawiam Marcel54 tylko odpoczynek www.wszystkoopodrozach-marcel.blogspot.com

liczyłem , że Jaga zdobędzie Mistrza w tym sezonie...szczerze
po wygraniu PP i dobrych występach w Pucharach
ale po sprzedaży Groszka będzie to mało realne; szczególnie w kontekście zakupów WISŁY, a szczególnie LEGII w zimowym okienku
szczerze pisząc liczyłem, że wywalą Skorżę* (nigdy nie przepadałem za nim)i zatrudnią Tarasiewicza (w zasadzie odpowiada mi jako trener)
...ale teraz...trudno na to liczyć


* po kilku kolejkach LEGIA była w strefie spadkowej...
a żeby było ciekawiej POLONIA była liderem...jak to się zmienia, sami zobaczcie