Euforyczny wzrost Wall Street, w trakcie którego indeksy zyskały 3,6-4,0 % spowodowany został deklaracją FED, że wraz z bankiem centralnym Szwajcarii i Kanady, przeznaczy 200 mld USD na poprawienie płynności na rynkach finansowych.
Strumień pieniędzy trafi do innych niż banki instytucji finansowych. Zapewne wkrótce pojawi się refleksja nad skutecznością działań Rezerwy, ale "w dzień po" niewielu inwestorów zastanawiało się czy działania zmierzające do poprawy płynności nie natrafią na barierę wypłacalności właścicieli obligacji hipotecznych. Giełdy europejskie otwarły się więc wysoko wyrównując 1,5 % dystans dzielący je od poziomów zanotowanych na Wall Street, nie zważając przy tym na dość chłodną reakcję rynków azjatyckich (Nikkei +1,5%). GPW nie stanowiła tu wyjątku, wzrost był jednak mniejszy.
Należy to złożyć przede wszystkim na karb "techniki" Indeks na otwarciu dotarł w rejon 2 miesięcznej linii trendu spadkowego, więc chęć do zakupów akcji musiała ustąpić realizacji zysków. Nie oparły się jej największe spółki, mniejsze komponenty WIG20 radziły sobie znacznie lepiej toteż indeks przez dłuższy czas utrzymał się na powierzchni. Do czasu jednak, osuwające się na południe kontrakty na amerykańskie indeksy pociągnęły za sobą również WIG20. Wraz z domknięciem porannej luki zaczął się on zagłębiać coraz mocniej w korpus wczorajszej białej świecy. Udany początek handlu na Wall Street zmniejszył jednak parcie podaży, w rezultacie indeks na zamknięciu zyskał 0,44%.
Sesja nie rozstrzyga jeszcze kwestii trwałości zmiany krótkoterminowego trendu spadkowego ale stabilizacja cen na stosunkowo wysokim poziomie cenowym pozwala przypuszczać, że kupujący nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Pokonanie 3-ciej linii tempa, kończące zwykle trend spadkowy (więcej w "Porannej"), jest tak kuszącą perspektywą, że kolejne próby jej przełamania wydają się tylko kwestią czasu.