Cztery dni w oderwaniu od innych rynków to zbyt długo, aby podejmować wczoraj istotne decyzje inwestycyjne. Dlatego też, sesja zakończyła się w zasadzie remisem, z lekką nutą optymizmu, ponieważ WIG20 znalazł się trochę bliżej rekordu wszechczasów odnotowywanych podczas zamknięcia notowań.
Ponownie brak wyraźnych, poza KGHM, liderów w WIG20, ale warto pamiętać iż ceny miedzi nie będą w nieskończoność rosły lub, co jest bardziej bliskie moim opiniom na temat rynku surowców - "korekcyjnie" rosły w ramach trendu bocznego, a momentami coraz wyraźniejszego trendu spadkowego.
OD pewnego czasy rynek "pełza" na granicy rekordowych poziomów, ale więcej dobrego klimatu mamy na rynku małych i średnich, a nie największych spółek, które przy rekordowych poziomach rosną w "syzyfowym" wysiłku. Takie spłaszczenie notowań blue chipów i euforia na spółkach "trzeciego szeregu" to niestety oznaka coraz wyraźniejszego wyczerpywania się potencjału wzrostowego, nie tylko w krótkim, ale i w długim terminie.
Poprzednie istotne dla rynku przesilenie mieliśmy niemal rok temu w maju. Niewykluczone, iż kolejne nastąpi w podobnym kalendarzowo okresie lub nawet nieco wcześniej. Ostatni wzrost to zasługa KGHM, spółek powiązanych z budownictwem i banków. Wystarczy zatem jakaś iskra zapalna z rynku surowców lub nieruchomości, aby takie przesilenie wywołać. Dlatego też ostrożność w obliczu czterech dni bez sesji, jak również w średnim terminie jest coraz bardziej wskazana.
Moje zastanowienie budzi jednak fakt, czy przed tym przesileniem będziemy mieć oznaki hiperboli wzrostowej i klasyczny "dzień odwrotu" czy po prostu rynek opadnie z dnia na dzień pod własnym ciężarem bez sygnałów ostrzegawczych.