Polski rząd nie domaga się już specjalnej procedury wyboru przewodniczącego Rady Europejskiej.
Minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski powiedział, że uznał argumenty szwedzkiego przewodnictwa. Stąd _ doprecyzowanie _ polskiej propozycji.
_ - Przewodnictwo ma trochę racji, że niezręcznie jest urzędującemu premierowi czy prezydentowi wystawić się jako kandydat, gdyż to go pali u siebie. Natomiast te obiekcje nie stosują się do wysokiego przedstawiciela do spraw polityki zagranicznej. Ministrowi spraw zagranicznych naprawdę korona z głowy nie spadnie, jeśli na forum premierów i prezydentów zaprezentuje swoją wizję _ - powiedział Sikorski. - _ Nie wyobrażam sobie, że moglibyśmy wybrać na te stanowiska ludzi, o których mało wiemy, na zasadzie targu politycznego w pokoju pełnym papierosowego dymu _ - dodał.
Dlatego Polska proponuje trzyetapową procedurę wyboru szefa unijnej dyplomacji: po konsultacjach dwustronnych z krajami przewodnictwo ujawnia listę kandydatów, każdy z nich prezentuje siebie i swoją wizję sprawowania urzędu, a potem po dyskusji następuje głosowanie większością kwalifikowaną. - _ Tak, aby nawet najmniejsze państwo mogło zgłosić swoich kandydatów _ - powiedział Sikorski. Jego zdaniem taka demokratyczna procedura pozwoli potem _ rozliczyć _ kandydata z jego programu. Zapewniał, że za polską propozycją nie kryje się poparcie dla konkretnego kandydata czy polskiej kandydatury. Polska proponuje wpisanie tych przejrzystych zasad obsady najwyższych stanowisk do regulaminu Rady Europejskiej.
Faworyci na stanowisko wysokiego przedstawiciela ds. polityki zagranicznej to szef szwedzkiej dyplomacji Carl Bildt oraz były premier Włoch Massimo D'Alema; na liście są też m.in. unijna komisarz ds. handlu Brytyjka Catherine Ashton, a także była komisarz i obecna minister ds. edukacji Grecji Anna Diamantopulu. Wcześniej mówiło się też o fińskim komisarzu ds. rozszerzenia Olli Rehnie i byłym sekretarzu generalnym NATO Jaapie de Hoop Schefferze.
