Być może liczy na jakiś nieoczekiwany zwrot akcji, może ma coś w zanadrzu i dlatego wnosi przeciw wyrokowi arbitrażowemu sprawy w sądzie w Brukseli. Pierwszą z nich przegrał sromotnie, zarzuty okazały się „całkowicie bezpodstawne” to słowa sądu.
Druga rozprawa z powództwa Polski toczy się aktualnie pełną parą i do końca roku 2006 zapadnie w niej wyrok. Polska podniosła kwestie stronniczości jednego z arbitrów sądu arbitrażowego, podniosła ją dopiero po zakończeniu procesu – rzecz co najmniej kuriozalna. Myślę, że szanse na wygraną są minimalne, a walka z instytucjami arbitraży, o ile nie jest walką z wiatrakami, to co najmniej postawi Polskę w niezbyt wyraźnym świetle w świecie finansów międzynarodowych.
Gdy już wyczerpie się arsenał pomysłów na przeciąganie ważności wyroku sądu arbitrażowego, rozpoczną się procesy o wysokość odszkodowań. Różne są oceny ich skali, osobiście słyszałem o sumie od 3 do 8 mld zł. Przy czym, nie do końca wiadomo czy po zapłacie odszkodowania i tak Polska nie będzie musiała sprzedać tych 21 % akcji PZU konsorcjum Eureko i wprowadzić grupę kapitałową PZU na giełdę.
Eureko ma już 33% akcji, gra więc o kontrolę nad największym podmiotem polskiej gospodarki, wartym minimum 60-70 mld zł. Myślę, iż rząd polski stoi na stanowisku, że lepiej byłoby zapłacić nawet te 8 mld zł niż stracić pakiet większościowy. Tym bardziej, iż PKO BP nie narzeka na koniunkturę i potrzebne pieniądze jest w stanie wyłożyć.
Póki co trwa nerwówka na WZA PZU,które na razie jest zawieszone, jednak piątego grudnia akcjonariusze wrócą do stołu. A jest nad czym debatować, trwającą bowiem burzę na rynku chce wykorzystać gigant europejski z branży – AXA – i opanować pierwsze przyczółki na polskim rynku. Jeśli PZU się szybko nie pozbiera, to mogą niedługo pojawić się kłopoty. Renta monopolistyczna w tym przypadku na pstrym koniu jeździ.