Indeks w Wielkiej Brytanii równo od roku znajduje się powyżej granicy 50 pkt. i przez ostatnie miesiące oscyluje w okolicach 57 pkt., co oznacza stały wzrost aktywności brytyjskiego sektora produkcyjnego. Dla porównania aktywność amerykańskiego przemysłu odradza się po spowolnieniu wywołanym przez wyjątkowo srogą zimę na początku tego roku. Konsensus rynkowy zakłada minimalny wzrost wskaźnika w USA do 55.6 z 55.4 w poprzednim miesiącu i równie niewielki spadek w przypadku indeksu PMI w Wielkiej Brytanii. Wcześniejsze odczyty gospodarcze sugerują jednak, że sytuacja może być odwrotna: dane z Wielkiej Brytanii zaskoczą pozytywnie, z USA rozczarują. Realizacja takiego scenariusza powinna być wzrostowym impulsem, który ugruntuje wzrosty na parze GBPUSD.
W ujęciu technicznym już wczoraj GBPUSD przełamał ostatnie czerwcowe szczyty w okolicach 1.7060 i znajduje się na ponad pięcioletnich maksimach. Najbliższy opór wyznacza dopiero poziom 1.73, tj. górne ograniczenie kanału wzrostowego, w którym kurs poruszał się od początku 2013 r. Z kolei wsparcie, obecnie w okolicach 1.7010, stanowi linia trendu wzrostowego z genezą w połowie czerwca. Za realizacją scenariusza wzrostowego przemawia układ 50- i 200-sesyjnej średniej kroczącej, a oscylator RSI na poziomie 75 pozostawia jeszcze przestrzeń do wzrostów.
Do końca tygodnia poznamy jeszcze pokaźny pakiet danych z amerykańskiej gospodarki. Comiesięczne dane z rynku pracy, opublikowane zostaną wyjątkowo we czwartek ze względu na przypadające w piątek w USA święto Niepodległości. Lepsze odczyty z USA mogły by w krótkim okresie stanąć na drodze realizacji scenariusza wzrostowego. W dłuższym horyzoncie czasowym i przy obecnym otoczeniu makro polityka BoE w porównaniu do działań FED i EBC powinna sprzyjać umocnieniu funta wobec dolara amerykańskiego i euro.
