Mijający tydzień na rynku walutowym miał swoje momenty, które wybijały się na tle dość spokojnego lutego. Momenty te jednak bledną w obliczu wydarzeń planowanych na początek marca.
W przyszłym tygodniu na pierwszy plan wysuwają się dane z rynku pracy USA (pt), które pomogą rozstrzygnąć, jak blisko Fed jest podwyżek stóp procentowych. Konsensus zakłada wzrost zatrudnienia w lutym o 240 tys. wobec 257 tys. przed miesiącem, jednak obecnie każda wartość ponad 200 tys. wydaje się normą. Ważna będzie dynamika płacy godzinowej (prog. 0,2 proc. m/m, poprz. 0,5 proc.), gdyż tutaj poszukuje się gwarancji rosnącej inflacji pod presję płacową.
Silny odczyt z rynku pracy może skłonić FOMC do porzucenia „cierpliwości" w procesie normalizacji polityki monetarnej już na marcowym posiedzeniu. Dla rynku oznacza to przerzucenie oczekiwań pierwszej podwyżki z września na czerwiec, co będzie silnym impulsem na rzecz USD.
Na przestrzeni tygodnia uwagę skupią jeszcze odczyty ISM. Przy sektorze przemysłowym (pon) spodziewany jest czwarty spadek z rzędu (53,2 z 53,5), na co wskazywały już wskaźniki regionalne (NY Empire State, Philly Fed). Indeks dla usług (śr) ma także się obniżyć (56,5 vs 56,7), choć istotniejszy może być subindeks zatrudnienia jako sugestia dla NFP (w lutym spadł istotnie do 51,6 z 55,7). W środę także klasycznie ADP (218 tys.).
W strefie euro marzec oznacza start programu skupu aktywów przez ECB i z tego powodu czwartkowe posiedzenie Rady Prezesów nie powinno przynieść żadnych zmian w polityce pieniężnej. Nowe prognozy ekonomiczne banku centralnego prawdopodobnie wskażą (wobec projekcji grudniowej) wyższą ścieżkę wzrostu (w oparciu o ostatnie lepsze wskazania indeksów koniunktury) i niższy profil inflacji.
Na podstawie świeżej prognozy na 2017 rok będzie można ocenić, jakich efektów bank oczekuje po QE. Z danych indeksy PMI (pon i śr) będą drugorzędne (gdyż są tylko rewizją wstępnych odczytów), natomiast wstępny szacunek HICP (pon) może zaskoczyć in plus (prog. -0,5 proc. r/r), biorąc pod uwagę dzisiejsze wyższe wskazania z Niemczech, Hiszpanii i Włoch. Mimo lepszych danych dla EUR górę weźmie pozycjonowanie, które w obliczu ruszającego QE oznacza presję na osłabienie.
Z indeksów PMI te z Wielkiej Brytanii będą miały znaczenie (pon i śr). Poprawa oczekiwana jest zarówno po stronie przemysłu (53,3 vs 53) i usług (57,5 i 57,2), co powinno utrzymać pozytywne nastawienie do GBP. Posiedzenie Banku Anglii jest pozbawione konferencji i komunikatu, więc jest do zignorowania.
Z Kanady mamy odczyt PKB za IV kw. (wt) oraz decyzje Banku Kanady (BoC, śr), jedno ściśle powiązane z drugim. W styczniu BoC wykazał w swoich prognozach, że spodziewa się wzrostu w IV kw. na poziomie 2,5 proc., zatem słabszy odczyt będzie wzmacniał presję na kolejną obniżkę stóp procentowych. Na ten moment oczekiwania na cięcie praktycznie się wyzerowały (z pomocą wystąpienia prezesa Poloza we wtorek oraz wyższemu odczytowi inflacji), więc potencjalna reakcja CAD na PKB przejawia asymetrię in minus.
Z Azji indeksy PMI z Chin są jednymi godnymi uwagi. Po pozytywnej niespodziance w HSBC PMI dla przemysłu (wzrost do 50,1 z 49,7 przy prog.. 49,5) podobne wskazania rządowego PMI (nd) będą wspierać sentyment względem rynków wschodzących oraz walut Antypodów. Burzliwie zapowiada się tydzień dla AUD, który czeka na decyzje RBA w sprawie stóp procentowych (wt). Rynek jest podzielony co do decyzji (obniżka o 25 pb lub jej brak), co oznacza, że reakcja rynku po ogłoszeniu decyzji będzie silna w obu kierunkach. Ryzyko leży też po stronie odczytu PKB za IV kw. (śr).
Na koniec trzeba wspomnieć o decyzji Rady Polityki Pieniężnej, która w naszej ocenie w środę poinformuje o obniżce głównej stopy procentowej o 25 pb. Decyzja jest już zdyskontowana przez rynek, tak samo jak podtrzymanie gołębiego nastawienia Rady i niewykluczanie kolejnej obniżki. Dla złotego jest to scenariusz bazowy, który nie powinien wywrzeć na walucie większego wpływu.
