Przesyłanie pieniędzy za granicę lub z zagranicznego konta wymaga podania kodu IBAN. Brzmi tajemniczo? International Bank Account Number to nic innego jak międzynarodowy numer rachunku bankowego, który usprawnia transakcje bankowe. Aby go uzyskać, wystarczy do standardowej formy numeru konta dodać z przodu dwa dodatkowe znaki.
Numer IBAN jest oparty na standardowym numerze konta bankowego. Nie trzeba podejmować żadnych kroków, aby go otrzymać. W jaki sposób stworzyć kod? Szereg 26 cyfr należy uzupełnić o identyfikator kraju. W przypadku Polski z przodu numeru wystarczy dodać symbol PL.
PL 60 3709 0055 0454 0130 0022 4444
B Oznaczenie kraju konta
B Cyfry kontrolne
B Numer rozliczeniowy banku
B Numer rachunku klienta
W operacjach krajowych stosuje się standard NRB (Numer Rachunku Bankowego), który składa się z 26 znaków. Dla polskiego numeru konta, IBAN stanowi więc 28 znaków, z czego pierwsze dwa są literami, a pozostałe cyframi. Przy transakcjach internetowych należy wpisywać cały kod łącznie bez spacji. W formularzach papierowych numer dzieli się na grupy po cztery znaki.
Długość kodu jest taka sama w obrębie jednego państwa. Różni się natomiast w zależności od kraju, np. w Belgii numer składa się z 16 znaków, we Francji z 27, a w Norwegii z 15. Co do zasady może mieć jednak maksymalnie 30 znaków alfanumerycznych (liter lub cyfr). Obecnie standard IBAN obowiązuje w większości państw Europy, ale też w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej.
Przed wysłaniem pieniędzy za granicę lub z zagranicznego konta na krajowe należy upewnić się, czy został zastosowany poprawny format numeru rachunku. Niepoprawne wprowadzenie znaków skutkuje opóźnieniami w realizacji operacji, a nawet zwrotem środków pieniężnych z powrotem na wyjściowy rachunek bankowy. Podanie numeru konta odbiorcy w formacie IBAN i kodu BIC banku jest obowiązkowe podczas wysyłania poleceń przelewu w walucie euro.
Numer IBAN zaczął być nadawany pod koniec lat 90. Usprawnienie systemu bankowego zostało wprowadzone przez Europejski Komitet Standardów Bankowych, by wspomóc obsługę płatności przede wszystkim na terenie Unii Europejskiej. W Polsce natomiast taki obowiązek pojawił się dopiero w lipcu 2004 roku.
Związek Banków Polskich zdecydował o standaryzacji rachunków bankowych po to, by usprawnić rozliczenia transakcji krajowych i zagranicznych. Wprowadzone rozwiązanie miało na celu także zmniejszenie kosztów przetwarzania dokumentów płatniczych oraz dostosowanie polskiej bankowości do wymagań międzynarodowych.
Przy przelewach zagranicznych przyda się także znajomość kodu SWITF. Co to jest? Przeczytaj tutaj.