Okres wyczekiwania. Kiedy dostanę zasiłek chorobowy?

Każda osoba, która podlega ubezpieczeniu chorobowemu zarówno obowiązkowo, jak i w systemie dobrowolnym, ma prawo do skorzystania z zasiłku chorobowego w czasie, gdy nie może chodzić do pracy w związku z chorobą.

Składka na ubezpieczenie chorobowe finansowana jest przez pracownika. Jeśli wykonują zadania na podstawie umowy o pracę, to składka chorobowa jest obowiązkowa. Jeśli mamy do czynienia ze zleceniobiorcami, to obowiązek opłacania takich składek jest w przypadku gdy wynagrodzenie dochodzi do minimalnego (w 2018 r. to 2010 zł). Dzięki temu ubezpieczeniu pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego.

Zasiłek chorobowy wypłacony będzie po okresie tzw. wyczekiwania. Jest on różny w zależności od tego, jaki rodzaj ubezpieczenia ma pracownik. Prawo do zasiłku chorobowego będzie przysługiwało już po 30 dniach nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w przypadku osoby ubezpieczonej obowiązkowo lub po 90 dniach, w przypadku osoby, która jest ubezpieczona dobrowolnie.

Są jednak pewne wyjątki, które dotyczą wymogu zachowania ciągłości 30- lub 90-dniowego okresu wyczekiwania. Do tych okresów wliczane są poprzednie okresy ubezpieczenia, o ile przerwa nie była dłuższa niż 30 dni, a spowodował ją urlop wychowawczy, urlop bezpłatny lub konieczność odbycia czynnej służby wojskowej w przypadku niezawodowego żołnierza.

Okres wyczekiwania nie obejmuje określonej grupy osób. One mogą skorzystać z zasiłku już od pierwszego dnia. Chodzi tutaj o:

• absolwentów szkół lub szkół wyższych, o ile objęto ich ubezpieczeniem chorobowym w ciągu 90 dni od chwili ukończenia szkoły;
• tych, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy albo z pracy;
• ubezpieczonych obowiązkowo, jeśli przez przynajmniej 10 lat byli ubezpieczeni chorobowo;
• posłów i senatorów, którzy zdecydowali się przystąpić do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od chwili, gdy zakończyli kadencję.

Ustawa zasiłkowa przewiduje, że zasiłek chorobowy należy się osobie, która jest niezdolna do pracy po tym, jak ustał jej tytuł ubezpieczenia chorobowego, a niezdolność do pracy trwała przynajmniej 30 dni i powstała:

• w ciągu 14 dni od kiedy ustał tytuł ubezpieczenia chorobowego;
• nie później niż w okresie 3 miesięcy od kiedy ustał tytuł ubezpieczenia chorobowego. Może tak być w przypadku choroby zakaźnej, o ile okres jej wylęgania jest dłuży niż 14 dni, albo w przypadku innej choroby, o ile objawy ujawniają się nie wcześniej niż w ciągu 14 dni od początku choroby.

Zasiłek chorobowy należny jest przez cały czas trwania niezdolności do pracy. Nałożono jednak ograniczenie, które powoduje, że nie może on być wypłacany dłużej niż przez 182 dni. Wyjątek stanowi niezdolność do pracy, która przypada w okresie ciąży lub jest spowodowana zachorowaniem na gruźlicę. Wtedy prawo do zasiłku chorobowego przysługuje przez 270 dni.