Umowa na czas określony. Jakie ma ograniczenia i co należy o niej wiedzieć?

2016 rok przyniósł zmiany dotyczące tego rodzaju umowy. Zgodnie z nimi ustalono, że nie może ona zostać zawarta na czas dłuższy niż 33 miesiące. W momencie, gdy pracodawca zawarł już ze swoim pracownikiem dwie umowy na czas określony, trzecia z nich traktowana jest jako umowa na czas nieokreślony. Dzieje się tak wówczas, gdy przerwa pomiędzy tymi dwiema umowami nie jest dłuższa niż dwa tygodnie.

Umowa na czas określony automatycznie przy trzecim zawarciu zmienia się w umowę na czas nieokreślony, nawet pomimo niedopilnowania związanych z nią formalnych obowiązków.

Nie dotyczy to umów na zastępstwo podpisanych na czas nieobecności danego pracownika, umów sezonowych, a także kadencji. Specjalną sytuacją niezmuszającą pracodawcy do podpisania umowy na stałe jest ta, kiedy wykaże on, że pracownik dysponuje specjalnymi umiejętnościami i kompetencjami, które w firmie potrzebne tylko przez jakiś czas, a następnie będą one nieprzydatne. W takiej sytuacji przestaje mieć obowiązek zamiany umowy na czas określony na umowę na czas nieokreślony.

Umowa o pracę na czas określony ulega automatycznemu wygaśnięciu wraz z przekroczeniem terminu, na jaki została zawarta. Oczywiście można również ją wcześniej rozwiązać. Tak samo nawiązanie stosunku pracy odbywa się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy. Jeżeli na umowie nie ma takiej daty, to uznaje się za nie dzień zawarcia umowy.

Pracodawca zmuszony jest do zawiadomienia właściwego okręgowe inspektora pracy o zawarciu umowy o pracę na czas określony. Wykazać należy, że podpisanie takiej umowy jest uzasadnione obiektywnymi okolicznościami. Przygotowane zawiadomienie należy przekazać pisemnie lub elektronicznie w ciągu pięciu dni roboczych od momentu jej podpisania.

Za długość okresu wypowiedzenia odpowiada czas pracy u danego pracodawcy. Wypowiedzenie trwa dwa tygodnie, jeżeli osoba zatrudniona jest krócej niż sześć miesięcy oraz miesiąc, jeżeli zatrudnionym w danej firmie jest się dłużej niż sześć miesięcy. Najdłuższy okres wypowiedzenia – trzymiesięczny, obowiązuje, gdy pracownik zatrudniony jest u danego pracodawcy nie mniej niż przez trzy lata.

Co wlicza się do takiego okresu zatrudnienia? Cały przepracowany czas, bez względu na przerwy w okresie zatrudnienia. Zdarzają się również sytuacje, w których do czasu pracy wpływającego na długość okresu wypowiedzenia zalicza się także czas pracy u poprzedniego pracodawcy. Dotyczy to sytuacji takich jak na przykład przejęcie danej firmy przez inną, wraz z pracownikami.

Zawarta umowa na czas określony o długości dłuższej niż jeden miesiąc ulega automatycznemu przedłużeniu do dnia porodu w przypadku pracownicy będącej w ciąży. Dotyczy to kobiet, które są w ciąży trwającej już co najmniej trzy miesiące.

Jeżeli pracodawca porozumie się z pracownikiem co do przedłużenia okresu jego pracy w firmie jeszcze w trakcie trwania jego umowy, traktowane jest to jako zawarcie kolejnej umowy na czas określony.