Konieczność zmiany przepisów wynika ze zmiany regulacji unijnych, a przede wszystkim z wejścia w życie Dyrektywy 2019/879 z 20 maja 2019 r. zmieniającej wcześniejsze przepisy, w zakresie zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. Impulsem do tych regulacji na szczeblu unijnym były doświadczenia związane z kryzysowymi procedurami przymusowej restrukturyzacji, podano w informacji.
Zmiany dotyczą minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (MREL), który ma na celu wzmocnienie zdolności banków do pokrycia strat i dokapitalizowania w sytuacji, gdy konieczne jest przeprowadzenie procesu przymusowej restrukturyzacji. Polska jako państwo członkowskie Unii Europejskiej jest zobligowana wprowadzenia tych zapisów do prawa krajowego do 28 grudnia 2020 r.
Ustawa ma na celu usprawnienie dotychczasowych rozwiązań funkcjonujących w ustawie z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.
Przesłanką wprowadzenia MREL jest dążenie do zapewnienia, by banki mogły być restrukturyzowane sprawnie i szybko, przy zachowaniu stabilności całego systemu finansowego i przy minimalnym wykorzystaniu środków publicznych, a w trakcie procedury przymusowej restrukturyzacji oraz bezpośrednio po jej zakończeniu mogły kontynuować działalność bez narażenia na ryzyko środków finansowych podatników.
Odpowiednikiem MREL w odniesieniu do banków działających globalnie jest wymóg w zakresie całkowitej zdolności do absorpcji strat (TLAC), który nie wymaga wdrażania do prawa krajowego, gdyż został wprowadzony rozporządzeniem, obowiązującym bezpośrednio wszystkie państwa członkowskie.
Zgodnie z założeniem, celem TLAC i MREL jest zapewnienie, by instytucje i podmioty mające siedzibę w Unii posiadały wystarczającą zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania. Zharmonizowanie wymogów MREL i TLAC ułatwi stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu instytucji i podmiotów działających transgranicznie.
W ocenie inicjatorów zmian na szczeblu unijnym planowane jest korzystny wpływ nowych regulacji na konkurencyjność i rynek wewnętrzny, ponieważ- jak podkreślali - w dotychczasowym kształcie koszty zapewnienia zgodności z obowiązującymi wymogami i standardem TLAC mogą się istotnie różnić w całej UE.
Poza przepisami dotyczącymi wymogu MREL planowane zmiany w krajowych przepisach dotyczą:
- wprowadzenia nowych terminów "podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution entity) oraz "grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution group), które są ustalane przy preferowanej strategii restrukturyzacji (resolution), a tym samym determinują sposób przeprowadzania procesu przymusowej restrukturyzacji;
- wprowadzenia moratorium, tj. uprawnienia dla organu przymusowej restrukturyzacji do tymczasowego zawieszania realizacji niektórych zobowiązań względem wierzycieli podmiotu przed wszczęciem procesu restrukturyzacji, ale po uznaniu banku za będący u progu upadłości;
- wprowadzenia przepisów, chroniących inwestorów detalicznych przed ryzykiem inwestowania w papiery dłużne banku mogące podlegać umorzeniu lub konwersji długu (bail-in);
- wprowadzenia przepisów dotyczących umownego uznania zawieszenia zobowiązań wynikających z umów finansowych, zawieranych przez podmiot krajowy, jeżeli umowa jest regulowana prawem państwa trzeciego;
- modyfikacji przepisów dotyczących umownego uznania bail-in w odniesieniu do zobowiązań regulowanych prawem państwa trzeciego.
