Trwa ładowanie...
Notowania
Przejdź na
Marcin Makowski
Marcin Makowski
|
aktualizacja

Balkon z widokiem na myjnię. Patodeweloperka po krakowsku

272
Podziel się:

Jak żyje się w Krakowie, mieście królów polskich, stolicy kultury, oazie artystów? W centrum - jak w wyludnionym przez brak turystów skansenie. Na przedmieściach - jak w stawianym bez ładu i składu deweloperskim koszmarku, w którym za kilkanaście tys. od metra kupisz apartament między garażami, z widokiem na myjnię albo balkonem tak blisko sąsiada, że możesz podać mu cukier - pisze dla money.pl Marcin Makowski.

Balkon z widokiem na myjnię. Patodeweloperka po krakowsku
Myjnia samochodowa niemal wrasta w blok. (money.pl)

Muszę się Państwu do czegoś przyznać. Od dłuższego czasu mam nowe, wstydliwe hobby. Po kawie i sprawdzeniu maili, kolejnym punktem dnia stało się przeglądanie rynku nieruchomości w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem Krakowa, w którym mieszkam. Dlaczego to rzecz wstydliwa? Im dłużej w tym świecie siedzę, tym bardziej mam wrażenie, że wpadłem w deweloperski syndrom sztokholmski.

Osiedlowa dystopia

To przecież nie jest ani miłe, ani estetyczne. Jedynie w rzadkich przypadkach remontu zabytkowych kamienic lub sensownie zaprojektowanego osiedla - czynność ta serwuje uczucia inne niż mieszanka frustracji, niedowierzania i rezygnacji. A jednak to robię.

Sprawdzam, ekscytuję się, myślę o tym, jak będzie wyglądało moje miasto za pięć, dziesięć lat - marząc o ładzie przestrzennym, projektowaniu z myślą o człowieku, użyteczności i zieleni. Rzeczywistość jest jednak znacznie bardziej przyziemna. Zamiast parków, buduje się betonowe dżungle - ogrody zastępując "prestiżowymi" apartamentowcami z "Garden" w nazwie.

Zobacz także: Wiceminister komentuje nowe osiedle w Warszawie. "Z takimi inwestycjami należy walczyć"

Ten problem dotyka Krakowa od dekad, gdy po upadku komunizmu z nieukrywaną żarłocznością - z wykorzystaniem braku planów zagospodarowania przestrzennego i świadomości społecznej - deweloperzy, przy milczącym przyzwoleniu miasta, rzucili się "dogęszczać" każdy wolny skrawek ziemi, stawiając przy tym osiedlowe potworki przypominające wizje z Blade Runnera. Przykład? Proszę tylko spojrzeć na osiedle "Avia" na Czyżynach, postawione w okolicy starego pasa startowego i muzeum lotnictwa.

Choć na tym miano poprzestać, obecnie powstają kolejne bloki w jedynym wolnym pasie przestrzeni między starym a nowym osiedlem - wszystko w rejonie, który docelowo miał służyć jako korytarz cyrkulacji powietrza i walki ze smogiem.

Tak wygląda dzisiaj większość budów "osiedli przyszłości", które stawia się na nieużytkach, dawnych rejonach przemysłowych albo w otoczeniu aktywnych fabryk i warsztatów - bez zapewnienia jakiejkolwiek sensownej infrastruktury społecznej. Chyba że uznamy za nią Żabkę i paczkomat, duet stanowiący ekwiwalent PRL-owskich domów kultury i świetlic.

Parada deweloperskich absurdów

Nic dziwnego, że przy rosnącym głodzie nieruchomości, większym nacisku na własne mieszkanie w czasach pandemii oraz pogarszania standardów, w Krakowie znajdą się kupcy na właściwie każde lokum w każdym, nawet najbardziej absurdalnym miejscu.

Chcą mieć Państwo chłodną bryzę na balkonie w upalne dni? Proszę bardzo - oto blok, którego balkony wychodzą wprost na myjnię samochodową. A że będą w tej bryzie chemikalia i polimery? Jak się nie podoba - nie kupować - głosi logika wolnego rynku.

A może zamiast myjni, wolicie mieć blisko do wulkanizatora? Nie ma najmniejszego problemu, nawet jeśli drobnym problemem będzie fakt, że wasz apartament znajdzie się wprost nad dachem starego domu, którego wyburzyć nie sposób. Ale nad którym można przecież dostawić kilka mieszkań, bo pomysłowość architektów nie zna granic.

Od logiki wolnorynkowej nie ma wyjątku, nawet w miejscach zdawać by się mogło tak chronionych, jak rejon bulwarów wiślanych vis a vis Wawelu. Właśnie tam, obok nieczynnego już hotelu "Forum", który sam w sobie mógłby stanowić ciekawą wizytówkę architektonicznego brutalizmu, zapanowała jedna z największych patologii architektonicznych Krakowa.

Mowa o kilkuset metrach kwadratowych, na których wciśnięto dwie ogromne plandeki reklamowe (jedne z największych w Polsce), pływające hotele (zwane wotelami), diabelski młyn, balon widokowy oraz ogromną, działającą po części na świeżym powietrzu knajpę.

Wszystko w nocy świeci się barwami lunaparku, połyskując kampaniami marketingowymi nowego serialu Netflixa czy modelu smarftona. I jakoś się kręci, bez przeszkód i poczucia wizualnego dyskomfortu, gdy w tym samym czasie, aby pomalować balkon w kamienicy na starym mieście, trzeba mieć zgodę konserwatora i wszystkich świętych.

Każdy ma taki Paryż, na jaki sobie zasłużył

Bo w Krakowie wszystko można, jeżeli zgadza się w papierach, choćby nie zgadzało się ze zdrowym rozsądkiem. Bywa, że nasze miasto staje się dzięki temu sławne na kilka minut w ogólnopolskich mediach, jak choćby za sprawą parku Reduta, który w pionierski sposób wykorzystał budżet na jego urządzenie, stawiając co kilka metrów ciąg ławek i koszy na śmieci. Łączny koszt montażu 135 koszy wyniósł prawie 500 tys. zł, co daje 3700 zł za kosz.

Czy warto jednak liczyć pieniądze, gdy w grę idzie dziedzictwo miasta, jego rozwój i nowy symbol prestiżu? Właśnie tak pomyślano o słynnym "Szkieletorze" - budowanym od lat 70., ale niedokończonym najwyższym budynku Krakowa, który po dekadach niemocy postanowiono dokończyć.

Zamiast przypominającego neoklasycystyczne i modernistyczne bryły amerykańskich drapaczy chmur budynku, który kusił ze wstępnych wizualizacji projektowych, ostatecznie otrzymaliśmy banalną bryłę otoczoną jeszcze banalniejszym zbiorem przestrzeni biurowej, zalanej betonem, bez nawet jednego drzewa w najbliższej okolicy.

I tak "Szkieletor" zmienił się w "Unity Centre", o którym przedstawiciel dewelopera powiedział, że dla Krakowa jest tym, czym wieża Eiffla dla Paryża. Czy wyszło, niech sami Państwo ocenią.

W ogóle w Krakowie wszystko jest lepsze na wizualizacjach. Nowe biurowce mają zielone dachy, drzewa wyrastają w magiczny sposób, a nawet zima dookoła potrafi zamienić się w lato, gdy tylko przyjrzymy się uważnie materiałom marketingowym wykonawców.

Pewien wysiłek wyobraźni trzeba również wykonać, gdy kupuje się mieszkanie sugerując jedynie nazwą, a później weryfikuje ją z rzeczywistością. Tak bowiem wygląda osiedle nazwane przez dewelopera "Parkami Krakowa", a tak plac zabaw przy aparthotelu, który bardziej niż plac zabaw przypomina spacerniak dla dzieci.

Miasto puste w środku

Podobnych przykładów można mnożyć w nieskończoność. Pandemia odsłoniła bowiem nie tylko braki w myśleniu przestrzennym miasta, ale również jego wyjałowienie od środka. Gdy okazało się, że z dnia na dzień trzeba zamknąć granice, a branża turystyczna musi zwinąć podwoje, tętniące życiem na co dzień stare miasto okazało się świecić pustkami.

Wnętrza liczących setki lat kamienic zamieniono bowiem na mini-hotele oraz serie kawalerek pod wynajem krótkoterminowy - wystawianych teraz masowo na sprzedaż na portalach z nieruchomościami z opisami w stylu "Wyjątkowa okazja. Gotowy produkt inwestycyjny, sześć osobnych mieszkań w centrum Krakowa". Tylko kto tam ma mieszkać? Większości ludzi albo na te "produkty" nie stać, albo nie chcą żyć w dzielnicy, która po powrocie do normalności będzie mekką szukających taniego alkoholu turystów.

To jest właśnie największy paradoks architektoniczno-deweloperski Krakowa. Z jednej strony zachwycamy się logiką układu przestrzennego Rynku Głównego, zielenią Plant, widokiem na Wawel i porządkiem, który panuje w ścisłym centrum, z drugiej mogąc miasto rozwijać, robimy wszystko, aby budować jego zaprzeczenie.

Chaotyczne osiedla, dobudówki do kamienic, lofty, z których przez okno można podać cukier sąsiadowi. Wszystko za kilkanaście tys. złotych od metra. Sprzeda się? Oczywiście. Czy da się tu żyć? To już osobna historia.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
money.pl
KOMENTARZE
(272)
WYRÓŻNIONE
Iga
4 lata temu
I pomyśleć że z pogardą niektórzy mówili "blokowiska" o osiedlach z lat 70 i 80, a jak patrzę na te współczesne "apartamentowce" upchnięte jeden przy drugim wielopiętrowe i z ogrodzoną niewielka przestrzenią, to cieszę się że mieszkam w czteropiętrowym bloku z 1982r. Nikt mi w okna nie zagląda, bo zachowane są odległości, na osiedlu są place zabaw dla dzieci, jest skwer i niewielki park z ławeczkami i siłownią. Patrząc na to nowe - zwłaszcza usytuowane w centrum miasta - zastanawiam się gdzie ci ludzie zaparkują samochody, bo jak budynek ma 6-8 pięter to siłą rzeczy ilość miejsc w podziemnych garażach jest niewystarczająca a ulice wokół zapchane. Placyk zabaw być musi, więc czasami ma on 2x2...ale jest, ci którzy maja okna w narożnikach mogą sobie przez nie ręce podać, wiec chcąc nie chcąc jest się skazanym na żaluzje, albo big brothera. I jak dodać cenę tego "luksusu" - to nigdy w życiu.
miesz
4 lata temu
Wina państwa, jak w przepisie jest 4 metry od granicy, stawiają blok 4 piętrowy obok istniejącego to przerwa 8 metrów i jeszcze w tych 8 metrach balkony a na dole garaże (nie w piwnicy). Razem to daje 6 kondygnacji i jeszcze podniesione poddasze. To na dole mamy wieczny cień. Pytanie, dlaczego deweloper dostał zgodę na coś takiego? Rządzą już 5 lat, mogli zmienić ale po co, lepiej zwalić na poprzedników.
gość
4 lata temu
Getta bez infrastruktury,nie ma parkingów,przedszkoli,szkół za to pełno żabek i towarzystw finansowych.Kto opluwa Gierka jest niespełna rozumu.Te osiedla pełne zieleni,miejsc parkingowych jeszcze bardziej wypiękniały a ci durni deweloperzy wszystko zniszczą bo prezydenci miast na to zezwalają.
NAJNOWSZE KOMENTARZE (272)
Mirek44
3 lata temu
A w Nowej Hucie to przez 25lat dróg nie wyremontowano
Mirek
3 lata temu
To finalne zdjęcie z balkonami wychodzącymi na siebie stanowi dla mnie coś, nad czym się głowię odkąd oddano budynek i internet okrążyły zdjęcia. Znam to miejsce i absolutnie NIC nie stało na przeszkodzie, żeby te okna wychodziły na zewnątrz, prosto na dość przestronny skwer i plac zabaw, który zresztą jest częścią działki, na której ta "odrestaurowana" (ha ha) kamienica stoi. Zamiast tego powstał jakiś dziwaczny potworek architektoniczny, o tyle zresztą dziwny, że biorąc pod uwagę standardy polskiej deweloperki, zmarnowano całkiem sporo przestrzeni, by owe "wewnętrzne okna" stworzyć, a przecież można było tam wstawić ścianę i dodać po metrowym pasku do obu stron mieszkań - spokojnie 50-70 tysięcy więcej za gotowy produkt. Więc nie dość, ze nielogiczne z normalną logiką, to nielogiczne także w myśl logiki polskiego developera
Luki
3 lata temu
Witam. Cały ten tekst, to dla mnie hejt na miasto - więc nie rozumie tego " stop hejt " przed napisaniem komentarza. Mieszkam w Krakowie już 3 lata i szczerze kocham to miasto i nie widzę tych wad, które tu są przedstawione. Miasto w moich odczuciach powinno być gęsto zabudowane - brak zieleni ? Sory ale to na pustyni błędowskiej jest jej brak ! Kocham Kraków i polecam ;)
wiwa
3 lata temu
To miasto to dramat!!! całe szczęście już tam nie mieszkam. Kraków to makieta dla turystów jak ktoś kiedyś powiedział. Brzydkie i bez wyrazu odcinające kupony z przeszłości.
Anna
4 lata temu
Mieszkam tu od urodzenia i ogarnia mnie coraz większe przygnębienie Krakowem. Gdzie te czasy, gdy młodzi umawiali się pod Skarbonką lub Adasiem i szli do knajp przy Rynku? Teraz w centrum nie czuję się już u siebie. To ludne miasto jest bez ducha i charakteru
...
Następna strona