Mediana prognoz w dalszym ciągu zakłada jeszcze jedną podwyżkę kosztu pieniądza do końca roku, choć jest to dwóch członków Komitetu mniej niż w marcu, i 3 podwyżki stóp procentowych na 2018 rok. Jastrzębio odebrane zostało przedstawienie szczegółów redukcji sumy bilansowej, która ma się rozpocząć już w dalszej części roku. Plan zakłada ograniczenie reinwestycji posiadanych przez Fed aktywów o 10 mld USD miesięcznie na początek na co ma się składać 6 mld USD obligacji skarbowych i 4 mld MBS-ów. Program ma się zwiększać o odpowiednio 6 i 4 mld co kwartał i sięgnąć 30 mld USD dla obligacji skarbowych i 20 mld w przypadku aktywów zabezpieczonych hipotekami miesięcznie. Po roku od rozpoczęcia, bilans Fed ma się pomniejszać o 50 mld USD miesięcznie. Na konferencji prasowej po posiedzeniu Janet Yellen zwróciła uwagę, że trudno w tym momencie określić do jakich poziomów bilans się zmniejszy i jak długo proces ten będzie trwał. Jak określiła, nie będzie to jednak aktywne narzędzie polityki monetarnej i może rozpocząć
się relatywnie niedługo. Najbliższym dogodnym terminem do tego wydaje się wrzesień, co może odłożyć kolejną podwyżkę na grudzień. Dużo w tym względnie zależeć będzie od danych napływających z gospodarki, bowiem w Komunikacie znalazł się zapis, że Fed uważanie monitorował będzie inflację, która wyraźnie spowolniła w poprzednich miesiącach. Pogorszeniu uległy również prognozy inflacji bazowej zarówno na 2017, jak i na 2018 rok, co jednak nie przebiło się wyraźnie. Dodatkowo Janet Yellen zwróciła uwagę, że jednomiesięczne odczyty mogą być zaburzone i należy zwracać uwagę na trend, który powinien prowadzić do ustabilizowania inflacji w okolicach 2%.
Przed posiedzeniem dolar pozostawał słaby ze względu na zdecydowanie gorsze od oczekiwań dane właśnie o inflacji oraz sprzedaży detalicznej, które poznaliśmy w trakcie wczorajszego dnia, stąd silne odreagowanie wcześniejszych spadków i zejście notowań EURUSD poniżej 1.12, gdzie notowania powinny pozostawać w najbliższym czasie. Dla dalszych ruchów Fed niezmiernie ważne będą dane o inflacji. Wobec konsumpcji członkowie Komitetu pozostają spokojni, gdyż poziom wydatków wzrasta mimo wciąż stłumionej presji płacowej.
W czwartek na rynku walutowym najmocniejszą walutą jest dolar australijski, który zyskuje po zdecydowanie lepszych od oczekiwań danych z rynku pracy. W maju stopa bezrobocia spadła nieoczekiwanie do 5.5% z 5.7% miesiąc wcześniej, zatrudnienie zwiększyło się o 42 tys. wobec oczekiwanych 10 tys., co przybliża perspektywę zacieśnienia polityki monetarnej przez RBA. Z kolei dane o PKB w Nowej Zelandii okazały się negatywną niespodzianką, a dynamika wzrostu gospodarczego spowolniła do 2.5% r/r w I kw. z 2.7% r/r na koniec 2016 roku, co zaciążyło na notowaniach tamtejszego dolara i sprowadziło parę NZDUSD w kierunku 0.72.
Za nami już posiedzenie SNB, które oczywiście nie było przełomowe. Ciekawsze będzie z pewnością Banku Anglii, choć i w tym przypadku nie powinniśmy oczekiwać zmiany parametrów polityki monetarnej, ale wydźwięk protokołu oraz prognoz będą ważne dla notowań funta brytyjskiego. Ostatnie dane, w tym również te dzisiejsze dotyczące sprzedaży detalicznej, wskazują na spowalniającą gospodarkę, a presja inflacyjna staje się coraz mocniejsza. Dane te stwarzają ciężki orzech do zgryzienia dla Banku Anglii, któremu z jednej strony zdecydowanie nie podoba się umacniająca się inflacja skłaniająca do podniesienia stóp procentowych, a z drugiej strony odciąga go od tego ryzyko hamowania aktywności.
Wczorajsza decyzja Fed nie została dobrze przyjęta przez rynek akcyjny, niemniej jednak nie powinna się ona przyczynić do większej korekty jak podkreślała na konferencji prasowej po posiedzeniu Janet Yellen, mimo podwyżki stóp procentowych polityka monetarna pozostaje akomodacyjna i tak będzie jeszcze przez dłuższy czas.