W przypadku ubezpieczeń obowiązkowych termin likwidacji szkody określony został w art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania  w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie. Gdyby w tym terminie nie było możliwe wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania, odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie. W przypadku  niemożności zaspokojenia roszczeń poszkodowanego  w całości lub w części w  terminie 30 dni zakład ubezpieczeń jest obowiązany wskazać na piśmie przyczyny zwłoki, jak również przypuszczalny termin zajęcia ostatecznego stanowiska co do wypłaty odszkodowania. Ustawa przewiduje jeden wyjątek od wskazanych zasad - przekroczenie maksymalnego terminu 90 dni jest możliwe jedynie w przypadku, gdy stwierdzenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub też określenie wysokości odszkodowania uzależnione jest od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Dopełnienie przez zakład ubezpieczeń zacytowanych uregulowań należy rozpatrywać
w kontekście ciążącego na nim jako stronie zobowiązania wynikającego z zawartej umowy ubezpieczenia obowiązku należytego wykonania zobowiązania. Zgodnie bowiem z art. 354 § 1 k.c., dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Stosownie zaś do art. 355 k.c., dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność), a należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

Odpowiedź na pytanie przygotował Tomasz Młynarski, starszy specjalista w BRU.