Ogólna stopa zastąpienia jest relacją przeciętnej wysokości otrzymywanej emerytury do przeciętnej płacy otrzymywanej w trakcie okresu aktywności zawodowej. Jeżeli np. płaca Pana Kowalskiego wynosiła przeciętnie 2.000 zł, a jego przeciętna emerytura 1.200 zł, to ogólna stopa zastąpienia jest w tym przypadku równa 60%.
Wyróżnia się również indywidualną stopę zastąpienia (indywidualny wskaźnik zastąpienia) liczony jako stosunek wysokości pierwszej emerytury do ostatniej płacy.
Niższa stopa zastąpienia kobiet wynika z faktu, iż co do zasady kobiety zarabiają niej niż mężczyźni, a zatem zgromadzą mniej kapitału emerytalnego. Kolejnym czynnikiem jest krótszy okres gromadzenia kapitału, gdyż minimalny wiek emerytalny kobiet wynosi 60 lat a mężczyzn 65 lat.
Dodatkowo duże znaczenie ma również dłuższe życie kobiet niż mężczyzn.
Ponieważ emerytury są świadczeniem dożywotnim, ich wysokość w II filarze liczona będzie w oparciu o dalsze przeciętne trwanie życia. Kobiety żyją dłużej a więc zgromadzony kapitał będzie musiał starczyć na dłuższy okres, dlatego świadczenia kobiet będą niższe. Zasada ta nie ma jednak zastosowania do filara I systemu emerytalnego, w którym nie stosuje się podziału na kobiety i mężczyzn przy uwzględnianiu dalszego przeciętnego trwania życia.

Odpowiedź na pytanie przygotowała ekspert w BRU Joanna Owczarek