Marzenie Górnictwa - znaleźć frajera który kupi ich nierentowny produkt za cenę którą Oni ustalą. Przykład : koksownie versus Producent Węgla Koksowego.

Dorzucić do konsolidacji jeszcze innych odbiorców węgla i energii, zlikwidować rachunek kosztów i jesteśmy z powrotem w gospodarce komunistycznej czyli bezpieniężnej. Czyli takiej w której zamiast o opłacalności przedsięwzięcia mówi się o społecznej potrzebie itp dyrdymałach, które są zamykaniem oczu na oczywiste fakty ekonomiczne: polski węgiel jest tak drogi, że powinien być sprzedawany w Delikatesach, a nie marnowany w paleniskach elektrowni. A może wrócić do normalności i tak było przez wieki wydobywać węgiel za pomocą więźniów i niewolników? Utrzymywanie dziś komunistycznego statusu górnika jako bohatera pracy z pensją wyższą od inżynierskiej to relikt PRL, na który nas dziś nie stać, ale jakoś nie widać odważnych do stanięcia twarz w twarz z rozpuszczoną przez komunę robolską tłuszczą.