Inwestycja w obcym środku trwałym, a nowo
wybudowany środek trwały - wątpliwości interpretacyjne
Wybudowanie nowych środków trwałych na cudzym gruncie nie może stanowić
inwestycji w obcym środku trwałym. Budynki i budowle wzniesione na cudzym
gruncie stanowią oddzielne od tego gruntu środki trwałe.
W wyroku z dnia 06.02.2004r. WSA (I SA/Lu 436/2003) stwierdził, iż ustalenie,
że środki trwałe stanowiły nowo wybudowane obiekty, wykluczało uznanie ich
za inwestycję w obcym środku trwałym. Indywidualne stawki amortyzacyjne ustalone
być mogą dla środków trwałych używanych lub ulepszonych (w rozumieniu art.
16g ust. 13 CIT), a nie nowo wytworzonych. Jeśli przedmiotem amortyzacji był
budynek i budowle wybudowane na cudzym gruncie, prawidłowym było uznanie,
iż odpisów amortyzacyjnych od tych środków podatnik mógł dokonywać według
art. 16 i ust. 2 pkt 1 w/w ustawy.
Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka wybudowała na użytkowanym gruncie (umowa
użyczenia) środki trwałe w postaci m.in. pawilonu handlowego, placów, dróg,
przyłączy wodnych, kanalizacji itp. uznając, iż jest to inwestycja w obcym
środku trwałym (gruncie) i zastosowała stawkę w wysokości nie większej niż
10% rocznie (art. 16j ust. 4 pkt. 1 uCIT).
Inspektor Kontroli Skarbowej zanegował zastosowane rozwiązanie przez Spółkę,
argumentując, iż wybudowanie nowych środków trwałych na obcym gruncie wypełnia
dyspozycję art. 16a ust. 2 pkt. 2 uCIT.
Sąd stwierdził, iż budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią
odrębny od gruntu środek trwały wymieniony w przepisie art. 16a ust. 2 pkt.
2 uCIT, stąd nie mogły być uznane za środki trwałe w postaci inwestycji w
obcym środku trwałym jakim w tym przypadku był użytkowany przez Spółkę grunt.
W związku z powyższym Sąd oddalił skargę Spółki i uznał argumentację organów
podatkowych.
Dawid Michalak