W okresie tzw. zimnej wojny gdy istniały równolegle obok siebie dwa różne systemy społeczno-gospodarcze socjalizm i kapitalizm, funkcjonowała także swoista równowaga strachu. Przywódcy kapitalistycznego świata jak diabeł święconej wody bali się proletariackiej , robotniczej rewolucji i idącej za nią „braterskiej” pomocy wojsk Układu Warszawskiego. Ten strach wymuszał na nich budowanie kapitalizmu ale z ludzką twarzą. Przywódcy obozu państw socjalistycznych, z zazdrością spoglądali na kwitnące kapitalistyczne gospodarki i ich nowoczesne technologie, których nijak nie mogli wymyśleć u siebie , jako że tu o wszystkim decydowało kierownictwo rządzącej partii, składające się przeważnie z ciemniaków wyrosłych z prostego ludu i bez wykształcenia. Takie współistnienie dwóch różnych systemów, doprowadziło do powstania znanej teorii konwergencji, czyli przenikania się tych systemów , co zdaniem niektórych teoretyków mogło doprowadzić do powstania w konsekwencji jednego systemu społeczno-gospodarczego, będącego połączeniem tego co w nich było najlepszego i odrzuceniem tego co było złe. Dziś wiele na to wskazuje , że sprawy szły w tym kierunku, ale tylko do czasu gdy przepojony humanistyczną treścią społeczną socjalizm zaczął sam walić się pod ciężarem własnej niewydolnej gospodarki. Wtedy właśnie zbuntowany lud pracujący miast i wsi pod przywództwem znanego nam przywódcy „Solidarności” i z inspiracji Kościoła Katolickiego, postanowił ostatecznie dobić umierający socjalizm i oddać władze w Polsce ponownie kapitalistom i obszarnikom ziemskim , których na pośpiesznie produkowano wszędzie gdzie i jak tylko się dało. W ten sposób polska „Solidarność” pogrzebała ostatecznie nadzieję na lepszą perspektywę dla przyszłych pokoleń, a brak społecznego straszaka do reszty rozochocił świat kapitału i finansjery do maksymalizowania zysków. KAPITALIZM JEST SYSTEMEM ,KTÓRY NAPĘDZA SIĘ NIEOKIEŁZNANĄ CHCIWOŚCIĄ ZYSKU I TYLKO STRACH MOŻE TĄ CHCIWOŚĆ UTEMPEROWAĆ. Niestety wraz z upadkiem systemu socjalistycznego ten strach przestał istnieć. Zglobalizowany światowy kapitał znowu po swojemu zaczął uspołeczniać koszty zbiorowej egzystencji a dla siebie prywatyzować zyski. Do lamusa odstawiono wszystkie teorie o humanizacji ekonomii i budowie gospodarki rynkowej z ludzką twarzą. Do głosu doszli najbardziej monetarystycznie nastawieni neoliberałowie z MFW włącznie, którzy chcieliby zabrać społeczeństwom wszystkie „przywileje” i przeznaczyć je tylko dla siebie. W tych warunkach gwałtownie postępującego rozwarstwienia materialnego społeczeństw, powiększających się obszarów biedy i beznadziei powstają i utrwalają się w społeczeństwach, /zasadniczo słuszne/ nastroje frustracji, poczucia zagrożenia bytu materialnego i braku perspektyw na przyszłość. Taka mieszanka uczuć rodzi bunt , zbiorowe zachowania agresywne i wyprowadza ludzi na ulice największych europejskich miast. Dziś protestuje Lizbona , Madryt, Ateny , Paryż , Londyn i wiele innych miast, media o tym nie mówią , bo wolą pasjonować się tym że jakiś liberał z MFW chciał zgwałcić pokojówkę. Ten konflikt społeczny ma swoje głębokie podstawy i nie da się go rozwiązać przy pomocy armatek wodnych i gazu. Tylko patrzeć jak o swoje prawa upomną się inne społeczeństwa, globalny zinformatyzowany świat dał milionom zwykłych ludzi wiedzę , pokazał jak żyją inni i jak można żyć, obudził w nich poczucie wartości i potrzebę lepszego życia. Cóż wart jest system w którym , pomimo ogromnego kapitału, nowoczesnych technologii i wykształconego społeczeństwa , połowa ludzi chodzi bez pracy , głodna i bez perspektyw na własne mieszkanie, gdy tymczasem rządy udzielają pomoc wielkim korporacjom przemysłowym np. w taki sposób ,że dopłacają do złomowania całkiem dobrych samochodów. Budzi się nie tylko Europa , przebudziła się także Afryka, gdzie miliony biednych beduinów nie chcą żyć tak jak wielbłądy. Na naszych oczach rozpada się stary zmurszały system , który nikomu nie przyniósł szczęścia poza wąską grupką wielkich posiadaczy. Jakie zatem czeka nas jutro?