"Bomba eksplodowała z siłą równą 20 tys. ton trotylu, 565 metrów nad miastem. Mimo, że "Enola" zdążyła się oddalić, wstrząsnęło nią tak, iż załoga była pewna, że samolot trafił pocisk przeciwlotniczy. Jednak to ziemia za nimi topiła się w temperaturze sięgającej 300 tys. st.C. Ludzie, którzy znajdowali się w odległości 300-400m od centrum wybuchu - wyparowali. Po niektórych ofiarach został ślad w postaci obrysu postaci na betonie. Ciała osób znajdujących się w odległości kilometra paliły się żywym ogniem. Dotkliwych poparzeń doznawali ci, którzy przebywali nawet 3,5 km od miejsca eksplozji. Fala uderzeniowa, gnająca z prędkością od 800 do 1500 km/h, zrównała z ziemią wszystko w promieniu 2-3 km. Na obszarze 13 km kwadratowych nie przetrwał żaden budynek. Gdy ucichło, spadł deszcz - czarny, ciężki, radioaktywny. Chmura pyłu, gruzu i dymu uniosła się na wysokość 15 km. Na miejscu zginęło 78 tysięcy osób. Według źródeł japońskich, wraz z osobami, które zmarły na chorobę popromienną w ciągu pięciu lat od wybuchu, zginęło 250 tysięcy osób.
Mój Boże, co myśmy zrobili!? - zawołał Robert A. Lewis, drugi pilot bombowca "Enola Gay", który tego dnia, 6 sierpnia 1945 roku, tuż po ósmej, nie wiedział jeszcze o zniszczeniach - miał przed sobą tylko ogromny grzyb widoczny ciągle z odległości niemal 600 kilometrów od Hiroszimy".
To z książeczki Hiroszima i Nagasaki.

Sprawcy tamtych wydarzeń nie przebierając w metodach nadal zabijają cywilów w m.in. w Iraku i Afganistanie, a jednocześnie cywilami nazywają uzbrojone bojówki walczące z legalnymi, niewygodnymi rządami.