Zaskoczenia nie było choć optymizm szybko się wyczerpał i z czasem było coraz gorzej. Główne indeksy zaczęły słabnąć, a większość informacji makro przynosiła popytowi rozczarowanie nie dając argumentów dla większego odreagowania. W Eurolandzie gorsza od konsensusu była produkcja przemysłowa (0,9% vs. 1,2%), a za oceanem podobna okazała się sprzedaż detaliczna (-0,5% vs. 0,1%).
Niedługo po rozpoczęciu notowań w USA tamtejsze wskaźniki pomimo słabych danych po krótkim niezdecydowaniu zaczęły odrabiać straty. W ślad za tym poszły także parkiety na naszym kontynencie i choć odbicie nie zmieniło zbytnio obrazu sesji, to pozwoliło części indeksów zakończyć na plusach.
WIG20 nie tylko wystartował na plusie powyżej oporu na 2382 pkt, ale też szybko ruszył do ataku na kolejną z barier na 2402 pkt. Udało się ją naruszyć, ale pogarszające się nastroje na innych giełdach zgasiły popyt i wskaźnik zaczął się cofać. Przed południem nastąpiło uspokojenie i pomimo prób wybicia dołem z mało ciekawej konsolidacji utrzymała się ona do końca sesji, którą zakończyliśmy na plusie.
Sytuacja staje się coraz bardziej ciekawa i choć wzrost nie przyniósł jeszcze zdecydowanych rozstrzygnięć, to można oczekiwać, że padną one w najbliższych dniach. Lekko pozytywnym elementem jest przebicie linii trzymiesięcznych spadków, choć ze zdecydowaną oceną warto się jeszcze wstrzymać. Skala przełamania granicy biegnącej obecnie na ok. 2378 pkt. jest bowiem niewielka, a wiec wskazane jest potwierdzenie.
Jeszcze większe obawy może budzić bliskość istotnego ograniczenia w strefie 2402-2420 pkt. Popyt staje się wprawdzie coraz silniejszy, jednak szanse pokonania takiego oporu z marszu są niezbyt duże, tym bardziej że jest to górna granica konsolidacji. Dziś kolejne wyniki finansowe oraz sporo danych makro i te informacje mogą wpłynąć na ostateczny rezultat notowań.