Minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Beaty Szydło.

* * *

W 1994 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie odbył aplikację prokuratorską w Prokuraturze Okręgowej w Katowicach, a w 1997 roku zdał egzamin prokuratorski. W latach 1998-2000 pracował m.in. w Generalnym Inspektoracie Celnym, później był też doradcą Marka Biernackiego, ministra spraw wewnętrznych i administracji

W 1999 roku założył stowarzyszenie Katon oraz Centrum Pomocy Ofiarom Przestępstw i Patologii Społecznych (niepubliczny ośrodek), w którym udzielano bezpłatnej, prawnej i psychologicznej pomocy osobom pokrzywdzonym w wyniku przestępstw i patologii społecznych.

Od grudnia 2000 roku pełnił funkcję sekretarza zespołu ds. nowelizacji kodyfikacji prawa karnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Jest autorem zmian zmierzających m.in. do ułatwienia walki z przestępczością kryminalną i niszczącą gospodarkę korupcją.

Od lipca 2001 roku objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, będąc jednocześnie jednym z najbliższych współpracowników ministra Lecha Kaczyńskiego. Brał aktywny udział w pracach tak zwanej "komisji Rywina" - czyli Sejmowej Komisji Śledczej, do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji.

Poseł Zbigniew Ziobro jest także autorem raportu, który jest finałem prac komisji śledczej i ostatecznym stanowiskiem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w tej sprawie. Raport został przyjęty przez Sejm RP 24 września 2004 r.

31 października 2005 powołany na stanowisko ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Stanowisko to zachował również w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Z obu urzędów został odwołany 7 września 2007 roku na wniosek Prezesa Rady Ministrów, a 11 września na nowo powołany.

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku uzyskał reelekcję do Sejmu (najwięcej głosów w okręgu krakowskim - 164 681). 12 stycznia 2008 roku został wiceprezesem Prawa i Sprawiedliwości.

3 września 2008 roku zrzekł się immunitetu poselskiego. Przedstawiono mu zarzuty przekroczenia uprawnień w związku z udostępnieniem Jarosławowi Kaczyńskiemu części akt sprawy tzw. mafii paliwowej w okresie urzędowania. Śledztwo zostało umorzone 4 listopada 2009 roku z powodu braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.

W 2009 roku w wyborach został wybrany na eurodeputowanego. W okręgu wyborczym Kraków otrzymał 335 933 głosy, co stanowiło drugi wynik w kraju. W Parlamencie Europejskim zasiadł w Komisji Prawnej.

24 lipca 2010 roku został ponownie wybrany na jednego z wiceprezesów Prawa i Sprawiedliwości.

W kolejnym roku został wykluczony z partii, wraz z Tadeuszem Cymańskim i Jackiem Kurskim. 7 listopada 2011 roku grupa kilkunastu parlamentarzystów Prawa i Sprawiedliwości utworzyła odrębny klub parlamentarny "Solidarna Polska". Tzw. ziobryści utworzyli partię o tej samej nazwie. Kongres założycielski odbył się 24 marca 2012 roku, a Zbigniew Ziobro został prezesem ugrupowania. 14 grudnia 2013 roku został ponownie wybrany na prezesa partii "Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro".

W maju 2014 roku z listy swojej partii bezskutecznie ubiegał się o europarlamentarną reelekcję. W lipcu tego samego roku partia nawiązała współpracę z Polską Razem, tworząc wspólny klub parlamentarny Sprawiedliwa Polska. Później połączył siły również z PiS.

W wyborach parlamentarnych w 2015 roku wystartował w wyborach parlamentarnych z ostatniej pozycji listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu kieleckim. Uzyskał mandat posła do Sejmu VIII kadencji (67 238 głosów). 16 listopada został powołany na ministra sprawiedliwości w rządzie Beaty Szydło.

Zgodnie z ustawą z inicjatywy Prawa i Sprawiedliwości, ponownie podporządkowano prokuraturę administracji rządowej. W wyniku tego połączono urzędy ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego. 4 marca 2016 roku Zbigniew Ziobro obrał również to drugie stanowisko.