To chyba raczej odwrotnie, jak zona zabitego pracuje to dostanie mniejsze odszkodowanie niż jak jest bezrobotna, nonsens straszny.
Odpowiedzialnośc ponosi sprawca oczywiście, ale jak jest ubezpieczony (obowiązkowe OC) to płaci ubezpieczyciel.
A swoją droga jak najedziesz pijanego gościa jadącego w nocy na nieoświetlonym rowerze to sąd też przyzna rekompensate, mimo że zawinił zmarły ?

Zaznaczam, że nie czytałem przepisu, który ma wejść w życie, jednak należy rozróżnić dwie sprawy:
1. odszkodowanie za szkodę.
2. zadośćuczynienie za krzywdę - wyrażana w kwocie pieniężnej.
Możliwość dochodzenia odszkodowania - istnieje od dawna i tu jak najbardziej znaczenie ma pozycja i przede wszystkim zarobki osoby zmarłej w skutek np. wypadku. Odszkodowanie ma bowiem "wyrównać" straty materialne, np. dla rodziny - będącej na utrzymaniu poszkodowanego.
Nowy przepis - jak wynika z części artykułu ma dotyczyć zadośćuczynienia za cierpienia psychiczne, a nie ma na celu odszkodowania ( wyrównania ) strat materialnych. Ciekawe jest to na ile sądy będa takie cierpienie wyceniać. Tu, moim zdaniem, pozycja i zarobki osoby zmarłej, pokrzywdzonej - nie powinny rzeczywiście mieć żadnego znaczenia. To z resztą nie jest przedmiotem sprawy.
Oczywiście oba, wskazane wyżej roszczenia - mają charakter niezależny od siebie.

To teraz trzeba będzie zająć się odszkodowaniami dla osób które stracą najbliższych np. na skutek choroby. Przecież też będą cierpieć, czy mniej? Kto to wyceni? A o stratach materialnych w czasie choroby też trzeba wspomnieć. Odszkodowanie powinno być większe !!!
Przecież takie przepisy to absurd !!!

Ja również nie czytałam przepisu, który ma wejść w życie. Wiemy, że wiele ustaw jest sprzecznych samych w sobie, odnosząc się do różnych dziedzin naszego życia. Ustawodawca to Sejm, w którym głos posła ma wielkie znaczenie. Zadajmy sobie pytanie: kim są posłowie? Dla mnie to ludzie zupełnie z przypadku, nie mający zielonego pojęcia w wielu dziedzinach życia – a przecież głosujący za daną ustawą. Jeżeli wysokość odszkodowania będzie zależała od pozycji zawodowej i statusu materialnego ofiary, to nasuwa mi się tylko jedna myśl, że posłowie ustawę uchwalają tylko i wyłącznie pod siebie, zabezpieczając własne rodziny – gdyby coś się stało. Jeżeli treść ustawy nie będzie jednoznaczna, a będzie zależała od interpretacji sądów, zakładów ubezpieczeniowych czy psychologów (ocena cierpienia psychicznego) – to jesteśmy zgubieni. Przeciętny obywatel zapłaci za odszkodowanie na otarcie łez ludziom już bogatym. Może, właśnie ta ustawa powinna być poddana referendum.