Takie dwa dowództwa mają sens w sytuacji, kiedy Polskie siły Zbrojne są w duzym stopniu zaangażowane w przedsiewzięcia ekspedycyjne, od których (słusznie) Polska odchodzi przeznaczajac armię do obrony terytorium kraju. Wówczas po co będzie dowódca operacyjny; może znowu zostanie ten etat zlikwidowany.

Dlaczego nie sięgnie sie do przedwojennych doświadczeń i nie powoła GISZ - byłby on naturalnym kandydatem na Dowódcę Sił Zbrojnych na wypadek wojny. Pojęcie Wódz Naczelny odpada z uwagi na wymóg silnego politycznego zaplecza uprawniającego do takiego tytułu.

Innym naturalnym kandydatem na naczelnego dowódcę mógłby być minister obrony, ale na Boga - nie cywil.