Listopad 1956 r. był w miarę pogodny. Było chłodne lecz słoneczne popołudnie gdy w pierwszej połowie tego miesiąca przed jedną (ale nie jedyną) ze stacji krwiodawstwa w Łodzi uformowała się karna kolejka pragnących oddać krew dla Węgrów walczących z Armią Czerwoną na barykadach Budapesztu. Zainspirowani polskim czerwcem Madziarzy stanęli do nierównej walki w obronie wolności i narodowego honoru. Nie wiem ilu maturzystów i w ogóle młodych ludzi dzisiaj wie kto to był skazany potem na śmierć Imre Nagy i ilu zginęło w walce jego towarzyszy broni. Choć jego życiorys jest bardzo kontrowersyjny, to jednak stał się on symbolem walki o wolność własnego kraju. Ja choć byłem wtedy w maturalnym wieku ale nie dane mi było zdawać matury. Oddana wtedy przez wolontariuszy krew i inne dary z Polski, podobno zostały przez sowieckie posterunki zatrzymane na granicy. Nie wiem jaki był ich dalszy los ale nie to jest najważniejsze. Dwanaście lat później w sierpniu 1968 r. byłem już człowiekiem w pełni dorosłym. Właśnie wtedy ruszył miażdżący walec wojsk Układu Warszawskiego na braci Czechów. Tym razem udało się uniknąć masowych pogrzebów, gdyż rozsądni Czesi widząc brak szans na skuteczny opór zrezygnowali z walki zbrojnej. Symbolem tego czasu pozostaje niczym płonąca świeca student Jan Palach. W dramatycznym proteście przeciw okupacji swego kraju przez "zaprzyjaźnione armie" dokonał aktu samospalenia. Jego krótki życiorys znajdziecie w Wikipedii. Urodził się w 1948 r. Dzisiaj miał by 60 lat. Śmierć uczyniła Go wiecznie młodym. I wreszcie 13 grudnia 1981 roku. Rano obudziłem się w stanie „wskazującym na spożycie”. To rezultat obchodzonych prze zemnie w dniu poprzednim imienin. Szybko jednak wytrzeźwiałem, gdy pojąłem co się zdarzyło. Dziś po 27 latach od tamtych czasów dalej są aktualne pytania czy to było konieczne. Jedni twierdzą, że to zbrodnia przeciwko polskiej racji stanu i liczą stracony czas w którym kraj tkwił w bezruchu i marazmie. Powołują się przy tym na świadectwo sowieckich generałów, którzy mówią zgodnym chórem, że Polski nikt nie miał zamiaru najeżdżać. Być może tych samych co gwarantowali nietykalność Imre Nagyego, gdy będzie jechał z ambasady jugosłowiańskiej na emigrację. Inni mówią, że twórcy stanu wojennego ocalili Polskę przed hekatombą ofiar. A ja myśląc o tym wszystkim co się wtedy stało - widzę siebie i grupę kilkudziesięciu innych ludzi na łódzkiej ulicy w kolejce do stacji krwiodawstwa w listopadowy dzień 1956 r. i wspominam również Jana Palacha, którego śmierć uczyniła wiecznie młodym. Ja już dawno wytrzeźwiałem ale odnoszę wrażenie, że nie wszystkim to się udało. Trudno w kilku zdaniach omówić ten złożony problem ale wydaje mi się iż rzecz wygląda jak w arabskim porzekadle „cokolwiek byś zrobił i tak cię źle ocenią”. I mimo wszystko cieszę się, że jestem żywy.

jaruzelski chce chyba żeby uznali go za nienormalnego i nietoczyli dalej tej sprawy takich bzdur to już dawno nie czytałem.
Podkreślił, że do dziś większość społeczeństwa uważa wprowadzenie stanu wojennego za uzasadnione.

ale chyba nie polskiego społeczeństwa

Hufcem aniołów była natomiast grupa prokuratorów z Prokuratury Garnizonowej w Olsztynie (z Andrzejem Komarskim i Krzysztofem Sidorem na czele), która w styczniu 1982 r. dokonała aresztowania mnie pod wydumanym i cudacznym zarzutem wyszydzania ustroju PRL, co skończyło się 9 lipca tego samego roku postanowieniem sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, stwierdzającym oczywistą niesłuszność aresztowania. Orzeczone wówczas (z mojej inicjatywy) odszkodowanie i zadośćuczynienie obciążyło kasę MON, a nie kieszeń prokuratorskiej soldateski. Zdaje się, że wymienieni wyżej panowie korzystają obecnie ze stanu spoczynku (otrzymując uposażenie co najmniej dwa razy wyższe niż niż przeciętne wynagrodzenie w Polsce).

Trzymaj sie Generale. Naród Polski jest z Panem.

Jaruzelski, jak potraktowałeś swojego "Teścia" ?

Tow.Breżniew nie był "aniołkiem", aby dać jemu w prezencie "stan wojenny".