A co do tematu głównego. Gdybyśmy mieli prywatne szkoły, gdyby nie było z góry
określonego zakresu wiedzy jaką trzeba wkuwać myślę, że jakość nauczania i koszt byłby o
wiele mniejszy!

Koszt tak. Jednakże nie dawałoby to gwarancji, że wszyscy nauczyciele szkół prywatnych uczyliby twórczo, a nie odtwórczo. Pewne przedmioty też są specyficzne. Nie da się inaczej opanować CAŁOŚCI , jak tylko na pamięć (historia, literatura piękna).
Większość tej populacji to właśnie
tacy jak wyżej.

Tu się zgadzam z Tobą. Wielu z nich traktuje szkołę jak fabrykę, ucznia jak surowiec do obróbki, absolwenta jako wyrób gotowy, repetenta jak materiał recyklingowy. Zero duszy.

Mam dokładnie tak samo - uczyć musiałem się sam.
Ale nie o to chyba chodzi prawda?

Ale oni jej nie przekazują - nie potrafią.
Bełkoczą tylko bez ładu i składu to samo co napisano w książce. Z reguły nawet nie wysilając się - używają dokładnie tych samych zdań.
Po cholerę w takim razie są?
Od regułek są książki - od wytłumaczenia o co chodzi są nauczyciele.
inaczej w ogóle nie ma sensu im płacić. No bo za co? Za przedukanie tego co zawarte w książkach? Albo - co jest też nagminne - w ściągach?
Przecież to prowadzi do patologii.
Tak to widzę.

Tu nie chodzi o elokwencję - tu chodzi o zdolności przekazu i wiedzę.

Heh - ja uważam, ze takich przedmiotów nie ma.
To tylko kwestia elastyczności i wyobraźni nauczyciela. No i zaangażowania of course.

No cóż - w takim razie współczuję Ci Twoich nauczycieli. Widocznie ja miałem lepszych.
Może dlatego lubię większość przedmiotów, które miałem na tym poziomie.

Mam 34 lata. Z moich doświadczeń wynika, że szkoła podstawowa, średnia (ja akurat kończyłem
ogólniak) to 80% niepotrzebnych informacji, które w ogóle w życiu się nie przydają

Nie masz racji, jeżeli chodzi o szkołę podstawową, bo nie wiadomo w jakim kierunku dalej dziecko pójdzie, co go zainteresuje. Może na etapie gimnazjum nauczanie mogłoby być profilowane, ale nie wszyscy też jeszcze wiedzą kim chcą być. Jeżeli chodzi o liceum ogólnokształcące, to jak z samej nazwy wynika kształci ogólnie i przygotowuje do studiów. Tu można sobie wybrać profil i może w zakresie profili nauk ścisłych zmniejszyć niektóre przedmioty. Zostały jeszcze szkoły zawodowe iu technika - tu rzeczywiście bez sensu jest nauczanie przedmiotów humanistycznych (poza językami) oraz przedmiotów nie związanych z zawodem. Zgadzam się natomiast, że za mało uczy się kreatywności. Jeżeli chodzi o szkoły prywatne, to przecież są, ale na tym poziomie nie znam wyników kształcenia, a ze studiami prywatnymi bywa różnie - często liczy się tylko zysk. Mam tego przykłady w najbliższym otoczeniu. Program nauczania nie może zależeć od widzimisię, bo byłby groch z kapustą .

uczeń ni stąd ni zowąd
nagle przedstawia swój punkt widzenia i wtedy nauczyciela krew zalewa, bo w jego
podręczniku metodycznym tego nie było, więc nie wie, co z tym zrobić.

No tak, są tacy, bo nie wszystkie uczelnie uczą myślenia i oni po prostu preferowali 3z (zakuj, zdaj, zapomnij). Ja cieszę się, gdy uczeń przedstawia mi swój punkt widzenia, bo wtedy jest ciekawiej, cała klasa włącza się do dyskusji, nikt nie śpi, nie rozrabia i na pewno dużo pozostaje w głowach wszystkich. Zdarza się, że na jakiś temat (z tej innej gruszki) nie wiem zbyt wiele. Potrafię się przyznać i uczniowie to doceniają, ale na następną lekcję dyskutujemy na poprzedni temat, ich interesujący.


Uważasz, ze statystyczny maturzysta WIE co ze sobą zrobić?

Ależ oczywiście, że nie wie. Mam troje dzieci i tylko ten najmłodszy od V kl. SP wiedział, że chce zostać informatykiem i tylko specjalizacje się zmieniały - no i studiuje programowanie stron internetowych i wie, że z\robi tylko inżyniera, bo dalej chce iść w zarządzanie.

Gdybym został plastykiem, dziś
umarłbym z głodu.

Miałam ten problem z córką - ma talent, ale brak jej pracowitości. Nie zgodziłam się na studia w tym kierunku, bo nie skończyłaby ich, a ja włożyłabym w to kupę kasy. Dziś w pracy jest doceniana (jest po licencjacie ze stosunków międzynarodowych) - z asystentki zarządu awansowała na specjalistę ds. marketingu.

A co to ma do rzeczy?
Pisałem o odsiewie nauczycieli a nie uczniów.
UE jak i naszym władzom potrzebni są mentalni analfabeci - bo takimi łatwo sterować, więc nie sadzę, żeby była szansa na poprawę jakości samego nauczania...

Heh - troche wyobraźni.
1. Kwestie Merytoryczne oceniamy poprzez realną wiedzę - wystarczy test dla nauczycieli. jak mają pojęcie to napiszą, jak nie to do widzenia.
2. Kwestia przekazu to kwestia trudniejsza - tu musimy się oprzeć na testach merytorycznych dla uczniów. Na przykład na koniec roku stałe testy promujące do następnej klasy. Wypełniamy w internecie pytania Tak/Nie, wybierz itp. konkretnie i jednoznaczne odpowiedzi oceniające ZROZUMIENIE przedmiotu - komputer podlicza i od razu zwraca wyniki wraz z ocenami.
W pierwszym przypadku oceniamy czy nauczyciel coś umie i czy się dokształca. W drugim oceniamy i nauczyciela, i ucznia - wyniki są miarą dopasowania sposobu prowadzenia zajęć do delikwentów przez nauczyciela oraz ocena postępów ucznia zgodnie z programem.
Żadnych kopert czekania i cudów na kiju jak przy maturach - tylko test dostępny przez internet w danych godzinach, bez odpowiedzi - żeby nie kusiło spisywanie i kombinowanie.
Proste?
Bardzo proste.
Trzeba tylko chcieć - nasi "fachowcy" w kolejnych Rządach nie chcą - wolą jak jest, bo taki bałagan im odpowiada - nikt ich nie sprawdzi :)

O.K.
Rozumiem, że różni uczniowie mają różne możliwości intelektualne - ale IMHO właśnie tutaj jest rola nauczycieli - żeby było widać ich wyniki.
W końcu jak jakiś delikwent/ka nie jest w stanie dać rady to dlaczego dostaje ten sam papier, który dostają inni uczniowie, którzy potrafią sprostać wymaganiom?
Od tego jest szkoła specjalna - w granicznych przypadkach.
A we wszystkich innych pedagog, wychowawca, psycholog i w ogóle cała kadra, żeby dał radę. To jest ich rola.

Oki - w takim razie ostatni komentarz skoro cierpliwości do mojej teorii Waść nie masz:
Niewielu ludzi patrzy na to co ma delikwent/ka na tymże papierze.
A wiesz dlaczego? Bo to ma się nijak do jego/jej możliwości i zasobu wiedzy. Jest nieadekwatne po prostu do niczego.
Twój przykład dot. dwóch różnych modeli istniejących w naszych głowach też nie jest prawdziwy - ten co siada do lekcji może być półgłówkiem potrafiącym tylko dukać wyryte w pocie czoła regułki (bez zrozumienia oczywiście) a ten drugi może ich nie umieć, za to rozumieć mechanizm w czasie lekcji. :)
Który ma lepsze osiągnięcia?
Bardzo trudne pytanie moim zdaniem...
Przy teście na zrozumienie obawiam się, ze ten drugi, przy trzepaniu regułek ten pierwszy.
Który zasób wiedzy będzie bardziej przydatny?
IMHO tego drugiego.
Ale to przypadki graniczne - załóżmy, że mamy dzieciaki o tych samych predyspozycjach i wybierają dwie opisane przez Ciebie ścieżki. Jeśli założymy również, że sposób oceny testów się nie zmienia - produkujemy dukających na pamięć regułki i ściągających oczywiście na potęgę absolwentów. Lepiej ma ten co siada przy lekcjach - ma więcej czasu na wrypanie definicji i w zapasie ściągi, albo marnuje czas na przygotowywanie coraz to sprytniejszych sposobów ściągania. Różnie bywa.
Co robi ten drugi?
Ściąga, lub próbuje coś wykombinować - po czym i tak dostaje bańkę i się zniechęca jeszcze bardziej.
Ta metoda do niczego nie prowadzi.
Za to jeśli zmienimy testy na testy sprawdzające zrozumienie sytuacja się zmienia.
W czasie lekcji uczeń ma zrozumieć o co chodzi - w domu może powtórzyć.
I nie mówię (piszę) tu o pytaniu typu "zrozumieliście wszyscy?", bo nikt się nie przyzna, że nie zrozumiał nie tylko dlatego, że się wstydzi, ale również dlatego, że każdy z nich chce szybciej skończyć :)
Ja wiem - ta druga metoda wymaga od nas przygotowanych i zaangażowanych nauczycieli oraz zmiany metod patrzenia na uczniów z wrogiego na wyzwanie.
A nauczyciele też są u nas produkowani na definicjach, więc co zrobią? Jak myślisz?
Ja myślę, że do upadłego będą walczyć o stare metody, bo wymaga to od nich mniej wysiłku.
Ostatnia kwestia, która - jak mi się wydaje - rzuca cień na naszą dyskusję.
Masz rację są dziedziny w których trzeba uczyć się na pamięć.
Daty historyczne. Słówka z języków. Wiersze. Podstawowe stałe matematyczne/fizyczne/chemiczne. Tabliczka mnożenia. Ortografia. Podstawowe wzory i reguły przedmiotów, które można wprowadzić przez zabawę w pierwszych klasach.
Celowo pominąłem rozbudowane wzory, bo te można wyeliminować - od tego są tablice, a często używane zostają w głowie same - jeśli nauczyciel w ogóle zada sobie trud tworzenia zadań z ich użyciem oczywiście.
Fizyka z wzorami w ogóle powinna zacząć się po wprowadzeniu pochodnych i całek bo wtedy jest banalnie prosta, wręcz intuicyjna. For all tylko to co ciekawe - a to zostaje w głowach każdemu.
No i stworzyłem nową koncepcję nauczania za którą nauczyciele chętnie wsadzili by mnie do więzienia LOL