Przed południem wysłuchałem transmisji radiowej z obrad komisji w sprawie tzw. "nacisków" na których miała mieć miejsce konfrontacja świadków. To jedna wielka farsa. Najpierw przewodniczący Karpiniuk próbował odebrać przysięgę od świadka, który zgodnie z kodeksem karnym, nie może jej złożyć, bo sam ma postawione zarzuty składania faszywych zeznań (dwa zarzuty), później jeden z członków komisji wbrew konwencji konfrontacji poprosił świadka o wydanie opinii w sprawie źródła przecieku informacji do prasy, wcześniej zaznaczając, że ten świadek jest dla niego bardziej wiarygodny (sic!), a na końcu okazało sie, że nie ma czego konfrontować, bo zeznania jednego ze świadków nie mają mocy prawnej, gdyż nie są podpisane - jedno z powodu zgłoszonych zastrzeżeń, a drugie z przyczyn technicznych (przesłuchanie miało miejsce w dniu wczorajszym). Trudności te nie zraziły przewodniczącego Karpinuka, który próbował przeforsować procedurę zgodnie z którą świadek po odczytaniu odpowiedniego fragmentu swojego zaznania (tego pierwszego, bo tekstu drugiego członkowie komisji wogóle nie mieli przed oczami) miałby potwierdzić, czy zgłasza do niego zastrzeżenia, czy nie, a członkowie komisji mieliby w nieokreślony bliżej sposób ustalać, czy ewenualne zarzuty przyjmują, czy odrzucają. Oczywiście wszystko to nie miałoby nadal mocy prawnej. W trakcie słuchania tego wszystkiego na usta cisnął się komentarz - "a miało być inaczej"