W świetle ustawy obiekt architektoniczny jest utworem, a w zasadzie jego wygląd, forma itp.
Rozpowszechnianie utworów bez podania autora, jest naruszeniem autorskich praw osobistych.
Twórcy przysługuje:
- wyłączne prawo do korzystania z utworu,
- rozporządzanie utworem na wszystkich polach eksploatacji,
- wynagrodzenie za korzystanie z utworu itp.,itd.
Zarówno budynek, jak i jego wnętrze mogą stanowić utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Z prawnego punktu widzenia istnieje różnica między fotografowaniem budynków z zewnątrz a fotografowaniem ich wnętrz. Pierwszy przypadek może być bowiem objęty zakresem dozwolonego użytku na podstawie art. 33 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z którym wolno rozpowszechniać (czyli na przykład umieszczać w folderach, na stronach internetowych) utwory wystawione na ogólnie dostępnych drogach, placach, ulicach lub w ogrodach. Korzystanie z utworu w ten sposób może także polegać na użyciu go do celów zarobkowych. Należy przy tym pamiętać o nakazie wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła, co jednak powinno uwzględniać istniejące możliwości. Dozwolony użytek nie może także naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy (art. 34-35 p.a.).
W przypadku wnętrz powołany przepis o dozwolonym użytku nie znajdzie zastosowania, a zatem do rozpowszechniania fotografii potrzebna będzie zgoda podmiotu uprawnionego z tytułu autorskich praw majątkowych. W literaturze wskazuje się również, że w takim przypadku właściciel ma prawo zabronić rozpowszechniania dzieła bez jego zgody.