Metodologia. Jak odpowiadali na pytanie o obawy dotyczące utraty pracy, ci którzy już jej nie mają? Zdecydowanie nie (boją się)? raczej nie (boją się)? Myślę, że pytania są tendencyjne.

"W sekrecie, towarzyszu, powiem wam, nie bawią już idee mnie ogromne! W szwajcarskim banku małe konto mam, że o londyńskim nawet już nie wspomnę. Mieszkanko niezłe mam w Alei Róż, na Szucha zaś rozkoszną garsonierę, przed oknem luksusowy stoi wóz i wrastam tak powoli w lepszą sferę". Tak w 1966 roku Janusz Szpotański rozpoczynał "Lament wysokiego dygnitarza".

Dla optymistów z drugiej strony lustra:
"..Mialem niedawno dyskusje z jakims tam czlowiekiem. A dyskusja dotyczyla tzw PKB. Czlowiek ten nie bardzo potrafil zdefiniowac co to jest to PKB, ale sie cieszyl, ze rosnie. Generlanie rozmowa dotyczyla pozycji Polski i ze tu czy tam wciaz pisza o zielonych wyspach i nas chwala (sukces). On oczywiscie byl pod wrazeniem. Wracajac do tematu: no faktycznie chwala. Powstaje pytanie: ale za co? Za wzrost PKB? No formalnie tak. Za to, ze Polska sobie tak „swietnie radzi”? No tez. Przynajmniej tak mowia. Nachwalic sie nie moga. Dla mnie to osobiscie jest dziwne. Bo np siedze sobie w pracy. I jesliby np moj szef nie mial ze mnie zadnego pozytku dla jego wlasnych celow, to w zadnym wypadku by mnie nie chwalil. Np, gdyby sie okazywalo, ze wszystkie wypracowane przeze mnie godziny przynosza pieniadze tylko mi a jemu zadnych to ja wiem, ze on by mnie nawet krytykowal i na 100% wywalilby mnie z roboty. On by mnie po prostu zwolnil. Ale na 100% nie chwalilby mnie w takiej sytuacji. Powiem wiecej, sa takze sytuacje w ktorych moj szef przychodzi i mnie chwali, zadowolony klepie mnie po plecach ni stad ni z owad. Ot tak sobie, mnie nagle pokochal i jest moim przyjacielem. I co? I to, ze w takich sytuacjach generalnie od razu wiadomo, ze cos jest nie tak. On ma jakies plany wiec mnie ladnie „podkreca”, zeby te plany zrealizowac. Albo mnie chce gdzies wyslac, albo cos potrzebuje. Cos na 100% mu chodzi po glowie.
Niby to takie oczywiste, ale gdy probujemy to przelozyc na wyzsze poziomy to sie okaze, ze to juz nie jest takie oczywiste. No bo np tacy Francuzi nas chwala, bo sa tak strasznie pod wrazeniem. Nic z tego nie maja a chwala (no bo „co by mieli Francuzi z naszego PKB?” powie mlody wyksztalcony). Prosze bardzo. Bytyjczycy, Amerykanie, Niemcy, wszyscy (ale tylko z okreslonej strony, bo przeciez Rosjanie nas nie chwala...) po prostu o niczym innym nie mysla, a tylko o tym, ze Polska w sile rosnie. No tak. Faktycznie. Tak to jakos w mediach wyglada. Ale mi to jakos nie pasuje. Tak wiec sobie o tym wszystkim rozmyslajac i bedac swiezo po dyskusji z czlowiekiem spojrzalem sobie szybciutko jak to jest z tym PKB. Wszyscy sie szaleju najedli, znalezli sobie jakis wskazniczek, znalezli sobie jakiegos malego Bozka i codzien ofiare skladaja. Sami nei wiedza do konca o co w tym chodzi, ale ofiara skladana jest regularnie. A ja po prostu patrze na to wszystko i nie rozumiem o co chodzi. Wiec spojrzmy na definicje. No i co my mozemy wyczytac o tym naszym nowym Bozku?
Sporo.Np, ze zeby porownac PKB miedzynarodowo uzywa sie kursu waluty. No to pieknie, wystarczy wyspekulowac walute (co przeciez sie dzieje non stop) i mamy piekny PKB. I mnostwo radosc. Nic to nei znaczy, ale na papierze jest! Ale to znow niewazne. Ja nie o tym chcialem. Ja o czyms innym. Otoz spojrzmy na te oto definicje:
„PKB opisuje zagregowaną wartośćdóbriusługfinalnychwytworzonych na terenie danego kraju w określonejjednostceczasu(najczęściej w ciąguroku).”
A nastepnie w kontynuacji zejdzmy ponizej do krytyki PKB. Ostatni punkcik mowi:
„ (PKB) nie odzwierciedla faktu, że nie cały wypracowany PKB trafia do obywateli w postaci bezpośredniej (pensje) lub pośredniej (świadczenia, zasiłki itp.). Część PKB w formie kosztów transferowych icen
transferowychjest wyprowadzana z kraju wytworzenia.”
Tak sie to pieknie uklada co? No bo jesli ktokolwiek mowi, ze w Polsce rosnie PKB (mowie o malych zuczkach polskojezycznych) to mowi to po to, zeby powiedziec: Polakom zyje sie coraz lepiej! No ale przeciez ta zaleznosc w ogole nie istnieje! Definicja mowi, ze jest to wartosc dobr i uslug wytworzonych NA TERENIE DANEGO KRAJU. Ona nie mowi nic o tym, co z tego maja tubylcy. Nic a nic.
Zalozmy, ze w kraju A wszystko jest w rekach obcych. Krajanie tego kraju oczywiscie ostro pracuja, zeby to sie jakos krecilo, ale jednak wlascicielem cyrku jest ktos inny, (najczesciej ze spasionym brzuchem). No i ten ktos ze spasionym brzuchem oczywiscie inkasuje co mu sie nalezy. Czyli prawie wszystko co wypracuje. Czego nie wyciagnie oficjalnie, to wyciagnie nielegalnie (szczegolnie jesli kraj A jest skorumpowany). A w takiej to sytuacji trudno w ogole mowic o zaleznosci PKB i standardzie zycia w kraju, bez sprawdzenia tego CO SIE Z WYPORACOWANYMI DOBRAMI DZIEJE.
Dalej: wyobrazmy sobie kraj B, ktory w przeciwienstwie do kraju A nie oddal w obce posiadanie przedsiebiorstw, uslug itd i posiada podobne PKB co kraj A (zakladamy tez, ze ceny uslug, towarow sa podobne). Nawet dla srednio rozwinietego licealisty jasne jest, ze kraj B jest z gory w pozycji uprzywilejowanej. Bo w kraju A, zeby ludziom sie zylo na podobnym poziomie musza zajsc dodatkowe warunki: dobra wypracowane w tym kraju nie moga byc transferowane do wlascicieli przedsiebiorstw itd. No ale przeciez to jest jakas mzonka. Bo po co ten wlasciciel przejal co przejal w kraju A? Po to, zeby zarabiac i robic co chce. Dlatego tez, t

PIS-komuna odeszła od władzy, Polacy w coraz lepszych nastrojach:)

Wycyprzone DZIADY - jestem SUPER-DUPER-OPTYMISTA, bo było tylko 3 miesiące zwały na giełdzie a juz 13 miesiecy wzrostów. Miedż poszła w góre 3 RAZYYYY, nigdy sie jeszcze nie obłowiłem tak jak za PO. Ale już NAJWYŻSZy czas, że ta HOSSA nie dla IDIOTÓW niedługo pęknie z WIELKIM HUKIEM. Najważniejsze żeby nie kopać się z Tuskiem, znaczy się z koniem. Howgh !!

Trzymać PIS-rków jak najdalej od władzy a Polska będzie się rozwijać

Stoimy wobec nowych zagrożeń ludzkości u progu XXI wieku. Zagrożenia ekonomiczne dobrze opisuje Dawid DeGraw w książce pod tytułem: „Elity ekonomiczne dokonały nadzwyczajnego puczu” (The Economic Elite Have Engineered an Extraordinary Coup”), w której udowadnia, że zagrożone jest istnienie klasy średniej w USA.

„Oligarchia amerykańska nie szczędzi wysiłków w ukrywaniu swego istnienia, co jej ułatwia publiczność amerykańska trzymająca się fikcji „równości” jako ostatniej deski ratunku i zamyka oczy na to, co się naprawdę dzieje” – według Michaela Linda znanego reżysera i działacza.

Wspólnym wrogiem jest pozbawienie politycznej reprezentacji 99% ludności USA za pomocą skutecznego przekupstwa przez dobrze zorganizowaną ekonomiczną elitę obydwu partii i wszystkich trzech części rządu od wykonawczej, przez ustawodawczą do wymiaru sprawiedliwości. Gospodarka USA, rząd i system podatków zagraża 99% Amerykanów, których sytuacja będzie nadal pogarszać się z powodu stosowanego przeciwko nim terroryzmu ekonomicznego, do którego publiczność, niestety, przyzwyczaja się przy jednoczesnej „wojnie przeciwko terrorowi” (jak gdyby terror były jedną ze stron w walce).

USA ma największą i najbogatszą gospodarkę na świecie a mimo tego jednocześnie ma najwyższe wskaźniki biedy wśród państw uprzemysłowionych. Ponad 50 milionów Amerykanów żyje w ciężkiej biedzie. Połowa dzieci w USA przeżywa okresy, w których potrzebuje kartek na żywność w okresie swego dzieciństwa. Obecnie liczba najbiedniejszych w USA rośnie 20 000 ludzi dziennie. W roku 2009 jedna z pięciu rodzin nie miała dosyć pieniędzy, żeby kupić żywność tak, że 24% rodzin włącznie z ich z dziećmi głodowało. Głód w USA obecnie osiąga szczyt w historii tego kraju.

Obecnie 50 milionów obywateli USA nie ma ubezpieczenia na zdrowie i blisko półtora miliona Amerykanów ogłosiło bankructwo, czyli upadłość, w 2009 roku co jest o 32% więcej niż 2008 roku. Choroby powodują ok. 60% upadłości i jednocześnie 75% upadłości jest z powodu chorób w rodzinach ubezpieczonych, ale oszukiwanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe działające według motywu zysku i konkurujące na giełdzie nowojorskiej. Nic dziwnego, że w USA służba zdrowia jest najdroższa na świecie, tak, że Amerykanie są zmuszeni płacić dwukrotnie więcej niż obywatele innych państw a jednocześnie służba zdrowia w USA stoi na 37. miejscu na świecie wśród krajów uprzemysłowionych.

Od początku obecnego kryzysu Amerykanie stracili 5,000 miliardów dolarów z emerytur oraz 13 000 miliardów dolarów w wartości ich domów. W czasie pierwszego roku kryzysu pracownicy w wieku 55-60, którzy przepracowali 20-29 lat średnio stracili 25% wartości ich funduszu emerytalnego (401k). Długi osobiste przedstawiały 65% wydatków w roku 1980 a w 2009 osiągnęły 125%. Obecnie 25 milionów domów ma niższą wartość rynkową w USA niż zadłużenie hipoteczne.

Medycznie to się nazywa rozdwojenie jaźni.