W polskich stoczniach można budować nową dalekomorską flotę rybacką - to przecież było robione dla Nas i na eksport. Ponadto potrzebne będą gazowce, tankowce i specjalistyczne statki do budowy morskiej energetyki wiatrowej i gazowej. Przy okazji zarobią HUTY. Śmieszne - chyba nie bo przemysł azjatycki ma dłuższą zadyszkę a polski przemysł powinien w takim momencie pracować na nasz wewnętrzny użytek i może coś się uda sprzedać. Należy też uruchomić port w Elblągu. To są ambicje których PO i PiS nie ma i nie będzie miał.

W 1997 roku Tadeusz Rydzyk rozpoczyna słynną zbiórkę pieniędzy `na ratowanie stoczni'.
Bez zezwoleń. Bez kontroli. Bez potrzeby rozliczenia się.
Z anteny RM co kilkanaście minut nadawane są błagalne apele odwołujące się do patriotyzmu, do polskości i do Zawsze Dziewicy, więc do Torunia płynie rzeka pieniędzy. Z Polski i z zagranicy. Szacuje się, że do rozgłośni wpływa kilkadziesiąt milionów dolarów i półtora miliona świadectw udziałowych NFI wartych 120 milionów złotych.
Takie pieniądze rzeczywiście uratowałyby upadające stocznie, więc ich związkowcy (w tym `S') ze łzami wdzięczności dziękują Rydzykowi i... nieśmiało proszą o przekazanie środków.
"Nie dam wam, bo byście wszystko przeżarli" - odpowiada osłupiałym stoczniowcom "dobroczyńca".
Nikt, żadna kontrola, żaden NIK, żaden Urząd Kontroli Skarbowej nie pojawia się w Toruniu po tym niebywałym w skali światowej przekręcie. Ale przecież pojawić się nie ma prawa, skoro u władzy są ludzie ojca dyrektora, których kariera może prysnąć jak bańka mydlana po jednej nieprzychylnej radiowej audycji. Nie ma chętnych do poniesienia ryzyka.

Kolejna branża ze specjalnym i skomplikowanym pakietem podatkowym. Stocznia będzie teraz składać się ze 100 fizoli z palnikami czekającymi na robotę oraz 10-piętrowego biurowca z analitykami finansowymi. Gdy zgłosi się armator z zamówieniem na konkretny statek i pytaniem o ofertę to usłyszy: Bierzemy to na warsztat analityczny, ofertę przedstawimy za pół roku.
Polską rządzi banda durniów wychowanych na gospodarce planowanej, którzy są głęboko przekonani, że usprawnianie gospodarki skrępowanej gorsetem kalekich i wzajemnie sprzecznych ustaw, rozporządzeń i przepisów polega na stworzeniu kolejnego pakietu regulacji.

Bardzo dobry pomysł.