Przyjęcie projektu nowelizacji ustawy o obligacjach planowane jest na IV kw. 2020 r.
Ma ona także doprecyzować obecnie istniejące rozwiązania prawne, a także określić emitentów uprawnionych do emisji instrumentów, które mogą być zaliczane do ich funduszy własnych albo środków własnych.
"Przyjęte w projekcie rozwiązania tworzą zatem podstawy prawne do emitowania przez banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji oraz domy maklerskie instrumentów kapitałowych wyposażonych w mechanizm absorpcji strat i pozwolą tym podmiotom rynku finansowego na pozyskanie dodatkowego kapitału regulacyjnego, zgodnie z wymogami prawa UE" - napisano w uzasadnieniu.
Planowane rozwiązania zostały wypracowane przez zespół roboczy Rady Rozwoju Rynku Finansowego w Ministerstwie Finansów (MF), którego uczestnikami byli przedstawiciele Ministerstwa Finansów, Komisji Nadzoru Finansowego, Narodowego Banku Polskiego i Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, reprezentanci sektora bankowego i sektora ubezpieczeniowego. Prace zespołu zostały zakończone w lutym 2020 r.
Zdaniem Ministerstwa Finansów ,,usunięcie istniejących barier i wprowadzenie możliwości zaliczenia odpowiedniej kategorii instrumentów kapitałowych jako dodatkowe składniki funduszy własnych lub środków własnych instytucji finansowych przyczyni się do zwiększenia bazy kapitałowej banków, domów maklerskich, zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz może pozytywnie oddziaływać na ich konkurencyjność oraz poziom stabilności finansowej"
Zwiększenie możliwości pozyskiwania przez podmioty krajowe finansowania dłużnego w celu zakwalifikowania go do składników funduszy własnych (w przypadku banków oraz domów maklerskich) albo do środków własnych jako pozycje podstawowych środków własnych (w przypadku zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji) wymaga:
- wprowadzenia zasad emisji obligacji kapitałowych spełniających wymogi unijnego rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych (CRR) oraz rozporządzenia delegowanego 2015/35. Obligacje kapitałowe wyposażone mają zostaćw mechanizm warunkowej zamiany na akcje lub umorzenia wartości nominalnej w przypadku wystąpienia określonego w warunkach emisji zdarzenia inicjującego, na zasadach określonych w rozporządzeniu CRR,
- określenie katalogu emitentów uprawionych do emisji obligacji kapitałowych (bank krajowy, dom maklerski, krajowy zakład ubezpieczeń, krajowy zakład reasekuracji);
- wprowadzenia wymogu podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały w sprawie emisji instrumentów kapitałowych oraz uchwały o warunkowym podwyższeniu kapitału zakładowego,
- wprowadzenia możliwości upoważnienia zarządu banku do określenia warunków emisji w zakresie określonym przez walne zgromadzenie,
- określenia zasad dla pożyczki podporządkowanej spełniającej wymogi rozporządzania CRR,
- wyłączenia kategorii bankowych papierów wartościowych z instrumentów kapitałowych;
- określenie zasad kwalifikacji instrumentów kapitałowych i pożyczek podporządkowanych jako instrumentów dodatkowych w Tier I i Tier II domów maklerskich,
- wprowadzenia zmian dotyczących emisji instrumentów kapitałowych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
- wprowadzenia kompetencji walnego zgromadzenia do podjęcia uchwały w sprawie emisji obligacji kapitałowych.
Unijne rozporządzenie w sprawie wymogów kapitałowych (CRR) nakazuje bankom dysponować taką ilością kapitału, która pozwoli im pokryć nieoczekiwane straty i zachować wypłacalność w razie kryzysu.
Zależnie od swojej jakości i ryzykowności kapitał dzieli się na kategorie.
Kapitał Tier 1 służy do pokrywania strat w warunkach wypłacalności banku. Kapitał taki pozwala bankowi kontynuować normalną działalność i zapewnia mu płynność finansową. Jakościowo najlepszy kapitał Tier 1 jest nazywany zwykle kapitałem podstawowym Tier 1 (CET1).
Kapitał Tier 2 służy do pokrywania strat w warunkach utraty wypłacalności banku. Pozwala bankowi spłacić deponentów i uprzywilejowanych wierzycieli, gdy bank przestał być wypłacalny.
