"Skoro Sejm tak przegłosował, to widać potrzebują"
Bardzo mi się spodobało to sformułowanie. Bardzo.
To jest bardzo interesujące podejście, kiedy sam fakt zaistnienia pewnych zdarzeń tłumaczy... fakt ich zaistnienia.

Już to kiedyś słyszałem - wprawdzie były to zote usta tzw. "młodzieżowca wszechpolskiego" czyli tej naszej neofaszystowskiej spauperyzowanej pseudo-buntowniczej ekstremy silącej się na patriotyzm.
Przejeżdżając kilka lat temu obok jednego z wieców tej organizacji, zauważyłem, że trzech rosłych typków tłucze czwartego (mniejszego oczywiście, po co nie potrzebnie ryzykować) przy pomocy kijów od transparentów Mł. Wszechp. Gdy otworzyłem okno i krzyknąłem, żeby "zostawili chłopaka" i "dlaczego to robicie" - usłyszałem o stojącego najbliżej całkowicie spokojne "skoro leją to, pewnie k... jest za co"
No tak.
Wiara we własną nieomylność przybiera rozmiary wprost niewyobrażalne. Skąd ta potworna buta w ludziach z gruntu uczciwych, przynajmniej do niedawna? Arogancja obecnej władzy jest dla mnie szczególnie bolesna, między innymi dlatego, że to mój Ojciec z takimi jak Oni walczył 25 lat temu o normalność - tę, która teraz zanika, o wolność - którę jest teraz deptana, o demokrację - której słabości wykorzystuje się przeciwko tym, którzy są zbyt porządni by bronić tej demokracji za wszelką, nawet podłą, cenę.

Ja pamiętam jeszcze sterty ulotek ukryte w rogówce w dużym pokoju, pamiętam tę desperację w działaniu - bez oglądania się na konsekwencje. Pamiętam stres gdy policyjna "suka" zatrzymywała się pod blokiem. Mam jeszcze w głowie wzrok mojej mamy, kiedy uśmiechając się mówiła, że tata zaraz wróci - gdy wsiadał do niebieskiej nysy.
I pamiętam, jak długo nie mogłem zrozumiec, dlaczego w szafie w przedpokoju zawsze stała smieszna zakupowa siatka, taka z okrągłymi plastikowymi rączkami, w której była pidżama mojego taty i jakieś ubrania. Zawsze gotowa.
Czy ktoś to jeszcze pamięta?

Nie, moi drodzy - Cel NIE uświęca środków.
Ale oczywiście - w umysłach maluczkich - żądza władzy usprawiedliwia nawet najbardziej nieeleganckie działania, najbardziej wstrętne słowa, najbardziej pokrętne tłumaczenia - nic nie zbyt podłe by tego się chwytać, jeśli jest skuteczne.

Wypowiedzi Pana Zawiszy tylko potwierdzają, że przekonanie o słuszności wprowadzanych zmian jest wśród przedstawicieli PiS dogmatem. Co ciekawe, gdy PiS zmienia pogląd, i wycofuje się z własnych obietnic przedwyborczych, to dowiadujemy się, że tak naprawdę "z niczego sięnie wycofał" a my po prostu źlę rozumiemy rzeczywistość.
Acha.
No to wszystko w porządku, prawda?

Metoda Jasia: "Dajcie mi największą pałę to wszystkich ustawię".
PiS wierzy, uważa że ma monopol na rządzenie, zna remedium na wszystkie bolączki tego świata (i to chyba nie tylko doczesnego). Szkoda, bo to wiara fałszywa.
I jak prawie każda wiara - daje poczucie słuszności tego, co się w jej imieniu robi.

Oderwałem się trochę od treści artylułu - i to mi, proszę, wybaczcie.

Może byłbym w stanie podchodzić do tego spokojniej, gdybym w ostatnich wyborach zagłosował np. na Platformę Obywatelską. Ale stało się tak, że poparłem PIS - dlatego, mam obecnie prawo, widzac co się wyprawia z nasza biedną Polską, odczuwać szczególne rozgoryczenie.

Wstyd.
Obyśmy się szybko doczekali czegoś lepszego.

Miałem takie szczęście w dzieciństwie, że uczyli mnie nauczyciele wykształceni jeszcze w Drugiej RP i uczyli mnie od dziecka, że nie ma głupich pytań. Odpowiedzi zaś mogą być różne i mądre i głupie mogą być również prawdziwe lub kłamliwe proste i pokrętne. Dlatego uważam, że komentować trzeba odpowiedzi polityka, który jest jednym z 460 wybranych przez Nas Naród do stanowienia prawa i uprawnionym do wybierania, tych, którzy z kolei otrzymują władzę i rządzą. Dziennikarz po prostu zadaje takie pytania, jakie nasuwają się jemu i wielu obywatelom naszego kraju. Jeżeli pytania zawierają element krytyki to dobrze, bo wtedy pytany polityk ma okazję wykazać tym, którzy go krytykują, że nie mają racji. Natomiast, jeżeli polityk nie potrafi wykazać publicznie, że krytyka jest nieuzasadniona to jest to ryzyko bycia politykiem w końcu wyborcy widząc nieporadność tego lub innego w rozmowie z dziennikarzem mogą dojść do wniosku, że jedna kadencja dla niektórych polityków wystarczy. Zaś innych świetnie wykazujących publicznie wyższość swojego intelektu nad złośliwymi dziennikarzami wybierać będą ponownie poprzez kilka kadencji. Dlatego ciągłe obwinianie dziennikarzy za to, że zadają takie pytania, na które politycy nie potrafią jasno odpowiedzieć jest ucieczką od rzeczywistych problemów naszego narodu w stary schemat. Gdy władza nie ma umiejętności rozwiązywania problemów a tylko dobre chęci, winni są Ci, którzy to pokazują lub o tym mówią i piszą a nie Ci, którzy nie potrafią skutecznie realizować swoich zapowiedzi wyborczych, bo były te zapowiedzi oparte o analizę sondaży wyborczych a nie o analizę stanu Państwa. Na usprawiedliwienie polityków PiS mam natomiast to, że po prostu jeszcze nie mieli czasu zająć się przerabianiem programu wyborczego w teksty ustaw, bo większość czasu opłacanego im sowicie przez podatników, zajmuje posłom wewnętrzny problem sejmu polegający na budowie jakiejś koalicji, która umożliwiłaby im dalsze sprawowanie władzy.