Strokuś, czy masz może dane ile było p/e dla naszej giełdy w 2003 roku (dno bessy). Wiesz może jak jest liczony średni p/e dla giełdy. Zastanawiam się czy spółki, które nie mają p/e (ze względu na stratę) mają jakiś wpływ na wartość średnią. Ciekawe jest też jak zmieniała się w czasie ilość spółek dla których p/e nie było liczone ze względu na stratę (czy ilość takich spółek rośnie, czy maleje).

S&P500 up to u nas jutro też powinno być up {cholera co ma piernik do wiatraka}

stany jednak na zielono więc jutro może nam to pomoże

jeszcze cos crazy ? wklej jeszcze cos haha

GRAJEK ty Monejowy przygłupie czy możesz podać wyniki indeksów na zamknieciu?Będę zobowiązany.

Jeszcze z warsztatów inwestora ...

Techniki służące do opanowania strat na giełdzie:

1) Nieopanowana chciwość – gdy inwestor spodziewa się, że posiadane przez niego akcje będą rosnąć w nieskończoność lub gdy grając na spadki sądzi, że rynek będzie wiecznie spadał;
2) Perfekcjonizm – gdy inwestor woli mieć rację niż zarabiać pieniądze na rynku;
3) Obawa przed sukcesem – gdy inwestor zaraz po otwarciu zamyka dobrą pozycję;
4) Ślepy optymizm – gdy gracz wpada w euforię inwestycyjną;
5) Przywiązywanie zbyt dużej wagi wypowiedziom ekspertów;
6) Bezpodstawna wiara w odwrócenie niekorzystnego trendu;
7) Odmowa przyznania się do błędu – gdy inwestor wini rynek lub innych inwestorów za swoje niepowodzenia;
8) Poczucie winy – gdy po kilku stratach inwestor wpada w pułapkę zbyt częstych transakcji;
9) Zbyt duża wiara w swoje prognozy – gdy inwestor nie jest w stanie pozbyć się zniżkujących papierów licząc na odwrócenie niekorzystnego trendu i spełnienie własnych prognoz (analogicznie, gdy nie zamyka krótkich pozycji w przypadku trwającej hossy);
10) Przywiązanie do dotychczasowego trendu – gdy np. inwestor sądzi, że rynek nie będzie dalej spadał, ponieważ osiągnął ważny poziom wsparcia z poprzedniego cyklu rynkowego;
11) Przywiązywanie zbyt dużej wagi bieżącym wydarzeniom rynkowym;
12) Żal straconych okazji inwestycyjnych – gdy inwestor patrząc w przeszłość rozważa, dlaczego nie zajął wtedy odpowiedniej pozycji.

Źródło: Parkiet Nr 175 (1093) 12-14 IX 1998

do Fular1
Autor: elamigo1
Data: 14.03.06, 20:58 + dodaj do ulubionych wątków

skasujcie post

+ odpowiedz

--------------------------------------------------------------------------------
Owszem. Nie po to pisałem informację o ewentualnym cytowaniu byś to totalnie
olał, wręcz zrobił odwrotnie niż prosiłem. Wystarczyło nie usuwać podpisu i
dopisać że pochodzi z gazeta.pl. To tylko kilkanaście znaków. Wyciągnij z tego
wnioski.
Może powinieneś pisać mniej ilościowo a więcej JAKOŚCIOWO , no i na pewno od
siebie. Nie od razu Kraków zbudowano. Sprawdź co znaczy pro auctor glorior...

Pozwolę zacytować gdzieś tam zasłyszane :
38 kroków na giełdzie
1. Gromadzimy informacje - kupujemy książki, chodzimy na szkolenia, przeszukujemy inernet itp.
2. Wykorzystując zdobyta wiedze zaczynamy inwestować.
3. Niestety zamiast zarabiać pieniądze, tracimy je. Wówczas zdajemy sobie sprawę, ze nic nie wiemy, że posiadamy za mało informacji.
4. Poszerzamy swoja wiedze o rynku, gromadzimy informacje.
5. Zmieniamy produkt / rynek w który inwestujemy.
6. Wracamy na rynek. Decyzje inwestycyjne opieramy o nowo
nabytą wiedze.
7. Dalej moczymy. Tracimy pewność siebie. Pojawia się strach
8. Kolejne decyzje inwestycyjne podejmujemy naśladując innych inwestorów.
9. Niestety nie przynosi to rezultatu.
10. Przenosimy się na inny produkt/rynek.
11. W dalszym ciągu zgłębiamy posiadana wiedze, szukamy więcej informacji.
12. Nasze wysiłki powoli zaczynają procentować.
13. Stajemy się zbyt pewni siebie i tracimy- rynek uczy nas pokory.
14. Dochodzimy do wniosku, ze udana inwestycja wymaga więcej czasu, zaangażowania i wiedzy, niż pierwotnie przypuszczaliśmy
WIEKSZOSC LUDZI W TYM MOMENCIE REZYGNUJE, LUB
ZDAJE SOBIE SPRAWĘ ŻE GRANIE NA GIEŁDZIE TO
NORMALNA PRACA I ZAWÓD INWESTORA GIEŁDOWEGO
KTÓREGO NALEŻY SIĘ UCZYĆ PODOBNIE JAK KAZDEGO
INNEGO ZAWODU - PZEZ PARĘ LAT
15. Podchodzimy do sprawy poważnie i zaczynamy opracowywać doskonalszą strategie inwestycyjna.
16. Inwestujemy zgodnie ze strategia. Odnosimy sukces, zdajemy sobie jednak sprawę, ze coś przegapiliśmy.
17. Zaczynamy rozumieć potrzebę posiadania kompleksowej strategii zwanej systemem
18. Przechodzimy od inwestowania, rozwijając i udoskonalając nasz system.
19. Wracamy na rynek. Gramy zgodnie z założeniami, odnosząc pewien sukces, jednak w dalszym ciągu wahamy się przy podejmowaniu ostatecznej decyzji. Nie do końca ufamy opracowanemu systemowi
20. Dodajemy, odejmujemy i zmieniamy reguły inwestycyjne udoskonalając nasz system.
2l. Czujemy, ze jesteśmy bardzo blisko przekroczenia progu zyskownych inwestycji.
22. Dochodzimy do wniosku, ze sukces jest w nas, nie w strategii.
23. Kontynuujemy inwestycje i zarabiamy opierając się na przyjętych przez nas zasadach.
24. Wciąż mamy tendencje do pogwałcania reguł inwestycyjnych przez co rezultaty
są niepewne.
25. Wiemy, ze jesteśmy juz blisko celu.
26. Cały czas pracujemy nad udoskonaleniem elementów systemu.
27. Nabieramy zaufania do przyjętych zasad inwestycyjnych.
28. Wyniki naszych inwestycji są coraz lepsze, jednak wciąż wahamy się przy bezwarunkowym stosowaniu strategii - systemu.
29. Zdajemy sobie sprawę z wagi trzymania się przyjętych reguł, jako że obserwujemy rezultaty inwestycji, którymi te reguły złamaliśmy.
30. Uświadamiamy sobie, ze brak sukcesu to nasza wina. Wynika ona z braku dyscypliny w stosowaniu przyjętej strategii inwestycyjnej, spowodowanej przez jakąś formę strachu. Zaczynamy poznawać siebie.
31. Inwestujemy a rynek uczy nas coraz więcej o sobie samym.
32. Doskonalimy naszą strategie i naszą psychikę.
33. Zaczynamy zarabiać pieniądze.
34. Stajemy się zbyt pewni siebie i rynek uczy nas pokory.
35. Odrabiamy zalegle lekcje.
,36. Przestajemy myśleć i pozwalamy naszej strategii inwestować za nas Inwestowanie staje się nudne, ale zyskowne. Nasz konto rośnie w miarę upływu czasu.
:37. Zarabiamy więcej pieniędzy, niż kiedykolwiek marzyliśmy, ze jest to możliwe.
:38. Żyjemy dalej i realizujemy wiele ze swych marzeń.

Z warsztatów inwestora …

„Potrzebny jest zdrowy rozsądek”

Inwestor posługujący się analizą fundamentalną miewa okresy zwątpienia. Chociaż nie przechodzi on obojętnie obok rachunku zysków i strat, bilansu, wskaźników oraz tych wszystkich elementów działalności operacyjnej spółek, które są istotne z punktu widzenia ich wyceny, musi pogodzić się z faktem, że jego opinie będą często rozmijać się z tym, co o danej spółce sądzi reszta rynku.

Można zadać pytanie, czy taka sytuacja wpływa na decyzję inwestora o porzuceniu analizy fundamentalnej na korzyść analizy technicznej lub, co gorsza, na korzyść tak zwanego kasyna. Doświadczenie wskazuje, że może. W końcu każdy myślący człowiek będzie szukał szczęścia tam, gdzie według niego można je znaleźć. Takim przysłowiowym kasynem stał się w ostatnich latach dla wielu inwestorów rynek kontraktów terminowych. Smutne są jednak obrazki z biur maklerskich, w których tłoczą się niedoszli milionerzy, którzy nie wiedząc wiele o zarządzaniu ryzykiem, próbują jedynie na podstawie komentarzy giełdowych wygrać swój los. Większość z nich czyści swoje rachunki do zera w przeciągu zaledwie miesiąca, dwóch. Najgorsze jest to, że ludzie ci nie chcą się uczyć, a przecież inwestowanie to nieustanna nauka.

A jak się to ma do analizy fundamentalnej? Podobnego zwątpienia jak spekulanci na kontraktach terminowych doznają inwestorzy wykorzystujący analizę fundamentalną. Czyż nie jesteśmy zawiedzeni, gdy okazuje się, że znaleziona przez nas z takim mozołem dobra spółka o solidnych fundamentach i w dodatku wyceniona na atrakcyjnym poziomie ma też minusy. A te są nie do przewidzenia wcześniej, np. pewnego dnia pojawia się informacja, że prezes tej spółki jest zwyczajnym oszustem.

Ci, którzy oczekują prostej odpowiedzi na pytanie, czy da się w jakiś sposób przed tym uchronić, z pewnością będą zawiedzeni, ponieważ takiej recepty nie ma. Jest jednak na szczęście kilka niezbędnych warunków, aby wyrobić sobie umiejętność rozpoznawania tych transakcji, które z góry są skazane na niepowodzenie. Niektórych z tych warunków nie można spełnić natychmiast, gdyż wymagają one czasu i doświadczenia, które nabywa się podczas wielu lat inwestowania. Najważniejsze cechy, które należy posiąść to:

Cierpliwość, poleganie na sobie, zdrowy rozsądek, wytrzymałość na ból po stracie, otwarty umysł, dystans do tego, co się dzieje wokół nas, elastyczność, chęć do robienia własnych niezależnych badań, przyznanie się do błędów, niepoddawanie się panice, fobiom i modom.

Tę wyliczankę można podsumować stwierdzeniem Jamesa L. Fraser’a: „W świecie inwestycji nie istnieją żadne pewniki, a tam, gdzie nie ma pewników, należy zacząć od zrozumienia samego siebie.”

I właśnie tego zrozumienia samego siebie inwestorom brakuje najbardziej. Zdaniem najwybitniejszych inwestorów, którzy kierują się analizą fundamentalną, nie wystarczy wiedzieć „jak”, ale należy przede wszystkim znać odpowiedź na pytanie „dlaczego”. Dopiero wówczas możemy przystąpić do działania. Patrząc na to, co się dzieje w biurach maklerskich, można mieć spore obawy, czy chociaż 20 procent tych spekulantów, którzy obecnie pogrywają na kontraktach terminowych, dotrzyma do końca roku.

Każdy niedoświadczony inwestor ciągle przechodzi przez trzy stadia emocjonalne: obawę, zadowolenie i kapitulację. Czuję obawę, gdy rynek spada albo gdy gospodarka wydaje się zwalniać tempo. Obawa ta trzyma go z daleka od kupowania dobrych spółek po atrakcyjnych cenach. Ale gdy rynek rośnie i inwestor zaczyna kupować akcje po coraz wyższych cenach, to czuje zadowolenie, ponieważ jego papiery zyskują na wartości. Lecz jest to dokładnie ten moment, kiedy powinien się zacząć obawiać o relację pomiędzy fundamentami a wyceną. Tego jednak nie robi. W końcu, gdy przychodzą gorsze czasy i rynek spada, a akcje notowane są już poniżej cen zakupu, inwestor kapituluje i sprzedaje wszystko jak leci.

W dzisiejszych czasach łatwo spanikować na rynku i popełniać błąd za błędem, ponieważ rynki są bardzo chwiejne i rozhuśtane. Jedna informacja może spowodować znaczący ruch w górę lub w dół. Dlatego tak ważne jest, by nie popadać w skrajności i pamiętać, że zdrowy rozsądek jest zawsze na wagę złota.

Trzeba nauczyć się patrzeć na giełdę, jako na miejsce, gdzie ktoś chce popełnić jakieś głupstwo, a wówczas będzie się w stanie wykorzystywać najlepsze okazje.

Źródło: Puls Biznesu